Un cóctel literario con receitas de Pardo Bazán revisitadas por Taki conmemora o 167.º aniversario da escritora
22 sep 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Refinada velada íntima na casa de Emilia Pardo Bazán para celebrar o 167.ª aniversario da escritora. As actrices de Inversa Teatro, que ao final da noite ofreceron un fragmento de Té con Kant, un espectáculo que rescata o humor dos salóns ilustrados femininos clandestinos do século XVIII, conduciron a reunión inspirada nos encontros literarios que a propia condesa organizaba no 11 de cálea Tabernas, o pazo de Meirás e a súa residencia madrileña.
A invitación partiu de cásaa-museo e de Marineda City, que por algo leva o nome con que Pardo Bazán distinguiu á súa cidade na Tribuna (1882), a primeira novela española sobre o movemento obreiro, protagonizada por unha cigarrera, líder sindical e republicana. As dúas entidades alentaron a cita coa convocatoria do premio de relato breve en galego e castelán e de fotografía Iconografías sobre Marineda. As obras gañadoras -Eu non son de ninguén, de Eva Castro; O faro do fin do mundo, de Andrés López Docampo, e fotográfaa Ondas do mar do Orzán, de Luis Vázquez Álvarez- chegaron nunha edición especial ás mans dos invitados, que pronto se entregaron a praceres máis epicúreos e igual de evocadores.
As mesas burguesas
«Cada época da historia modifica o fogón e cada pobo come segundo a súa alma», escribiu a condesa no prólogo da cociña española antiga en 1913. «Esa frase di moito da relación entre a cociña, a historia, o desenvolvemento económico e a identidade cultural do país, e tamén di moito do nivel intelectual da autora», subliñou o cociñeiro do Grupo Nove Javier Rodríguez Ponche, Taky, que elixiu ese enunciado para a súa proposta para o cóctel, unha degustación de 12 pratos incluídos no recetario, oito salgados e catro doces, algúns sen grandes cambios, outros reinterpretados, pero todos condicionados polos exiguos recursos técnicos cos que contou na sede da Real Academia Galega, polo que «non lle fan honra á homenaxeada», advertiu.
Coa súa aproximación á cociña aristocrática de Dona Emilia, Taky achegou tamén a súa visión das mesas da alta burguesía e a nobreza galega de finais do XIX e principios do XX, influenciadas polos franceses, «a vangarda, a clase, o refinamiento, os primeiros que codificaron as salsas, a cociña palaciega, as grandes pezas. Pardo Bazán fala de 16 tipos de aves, inalcanzables hoxe», detalla o cociñeiro. Pero enriquecidas tamén polos pucheros humildes dos seus serventes, «porque triunfa o sabor» e así aparecen as invernais potaxes de vixilia ou as sopas de allo, «e curiosamente -engade Taki- os pratos agridoces con froitos secos, especias, ciruelas, orejones, canela... que me levan a pensar nunha influencia mozárabe importante, ou unha ensalada de pataca con vinagreta e ovo cocido que para min é claramente a precursora da ensaladilla». Máis sorprendente parécelle que a escritora eleve os lagostinos, e non os lagostinos, ao altar dos mariscos, «probablemente polo exótico, porque en Galicia non había», anota. E tamén recolle sofisticaciones como unhas perdices con recoiro, «o sumun do refinamiento, pero que ao final non resisten o paso do tempo, porque cal queda cen anos despois? A sopa de allo».
O presidente da Real Academia Galega, aloxada no edificio dieciochesco de Tabernas, Víctor Fernández Freixanes, estendeu a homenaxe da noite aos escritores que, como Pardo Bazán, contribuíron á «construción do universo simbólico da Galicia universal», aínda en castelán, «Valle-Inclán, Concepción Arenal, Fernández Flórez, Julio Camba, Torrente Ballester e tantos outros», referiu, despois de entregar un dos premios. Ana López, de Marineda City, que presentou o complexo comercial como «impulsor dá vida cultural» da cidade, e a académica e catedrática da USC Margarita Ledo entregaron os premios restantes. O broche foi mérito de De Vacas, espléndidas e desternillantes, onte con Emilia Pardo Bazán, composta no 2017 para a primeira velada.