Javier de Toro : «O sistema sanitario ten que buscar alianzas sociais para poder atender a cronicidad»

R. D. A Coruña / LA VOZ

A Coruña CIDADE

MARCOS MÍGUEZ

O xefe de Reumatoloxía do Chuac preside o comité organizador do congreso que estes días converte A Coruña en capital do reuma

23 may 2018 . Actualizado ás 12:31 h.

Javier de Toro (Santiago, 1960) é o xefe de Reumatoloxía do Chuac, servizo que cada ano atende a 15.000 enfermos entre novos pacientes e revisións ou seguimentos dos xa coñecidos. Ademais, preside o comité organizador do congreso que estes días converte A Coruña en capital do reuma.

 -De entre as 300 patoloxías que vostedes ven, que lle preocupa máis?

-Preocúpanme por suposto as enfermidades inflamatorias, e as que comezan a idades moi temperás, mesmo en nenos. Pero preocúpanos moito a cronicidad. O paciente xa non só ten unha cousa, senón varias e necesita en moitos casos non só unha abordaxe sanitaria, senón sociosanitario. Cada vez chegamos a máis maiores, e xa que logo, temos máis patoloxías, e a sanidade non ten capacidade para dar resposta á cronicidad, á dependencia... O sistema sanitario ten que buscar alianzas sociais para poder atender a cronicidad. E iso esixe cambiar o modelo de atención.

-O diagnóstico temperán é a materia pendente?

-Hoxe sabemos que a xénese de moitas enfermidades iníciase ata 15 anos antes de que cheguen á consulta. A poboación debe coñecer os síntomas para acudir canto antes, porque tratar precozmente cambia o curso das enfermidades reumáticas, que son a principal causa de invalidez e de incapacidades laborais.

-Como adiantarse cando vostedes mesmos din que non hai suficientes especialistas?

-Aquí no Chuac, por exemplo, temos unha unidade de artrite de recente comezo que funciona para dar resposta aos nosos compañeiros de atención primaria, ante a primeira sospeita, nunha semana. É verdade que en xeral hai lista de espera, pero o que estamos a intentar é clasificala, priorizar para ver rápido, en menos de tres semanas, as sospeitas máis graves. O ideal, está claro, sería mellorar a nosa capacidade de resposta, e para iso cantos máis recursos, mellor.

-Que se logra cun tratamento precoz?

-Evítase o dano articular e o avance de enfermidades que poden repercutir non só nas articulacións. Basicamente, é evitar que progrese ata comprometer cousas básicas do día a día para o enfermo, da súa vida cotiá, desde saír da casa a comer ou mesmo a súa hixiene persoal. Ninguén sabe o tremendo que é non poder abrir un bote ou cortarse o filete ata que lle pasa, porque, ademais, supón empezar a depender dos demais.