Apostas innovadoras a partir dun queixo de pastoreo, unha bebida isotónica ou unha xenebra de Cambre
21 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Móbiles e cartóns intercambiábanse a toda velocidade no recinto ExpoCoruña, que onte, entre moitos outros, acolleu acentos magrebís, da Europa do Leste e tamén das catro provincias galegas para interconectar a todos na quinta edición de ExporPymes.
Case 70 importadores e exportadores de distintas orixes mostraban e analizaban produtos susceptibles de facerse un oco no mercado internacional. E algún como Enrique Pena, que produce a xenebra Vánagandr nunha fábrica de Cambre, xa logrou penetrarse en México hai dous anos tras vir a esta feira. «Aquí están presentes o 100 % dos traballadores da miña empresa», contaba con sorna. É dicir, el. Desde a área metropolitana da Coruña acadou Dinamarca e as Illas Feroe, pero «sigo buscando situarme no mercado gourmet, onde podo defenderme das multinacionais», di.
Ao contraxeito tamén rema Álvaro García, que se aventurou no 2017 no mundo dos queixos, pero cun ollo no pasado. «Aínda que no aspecto poida parecelo, non facemos parmesano. Si usamos técnicas semellantes, pero Galmesano é un produto diferente con leite obtido de 27 explotacións gandeiras en réxime de pastoreo de preto de Arzúa», conta. García incide nese elemento case artesanal para mostrar o matiz. «É unha técnica case en desuso, afastada do industrial», explica. E comezaron a asomar a cabeza en Castela-A Mancha, Madrid e Cataluña: «Alí son moi dos seus queixos, pero aínda estamos empezando a nosa distribución».
A poucos metros de alí, os responsables de Quescrem, de Terra Chá, falan dunha experiencia de case dez anos tamén no sector lácteo. Concretamente, nos queixos de untar. Empezaron en 2006 como un spin-off da Universidade de Santiago e agora exportan directamente a Lituania, China ou Singapur . Entre os seus horizontes de futuro albiscan Indonesia e Xapón, pero os avances tamén son de produto: crearon unha liña de queixos enfocada aos máis pequenos e outra para deportistas.
A recuperación enerxética foi o que levou, doutra banda, a que Raúl Anta dese forma a Refix, unha bebida isotónica con pouco máis dun ano de vida que, onte, viu como o seu primeiro gran encargo desembarcaba en Nova York: un colector de 90.000 botellas con auga de mar de Camelle, auga doce, limón e stevia tras recibir un interese inicial por Instagram. «Veño ver se sae algún contacto», explicaba.
O previsible é que, na contorna agroalimentaria, sexa o Reino Unido o que máis difícil o poña. Alberto Oliva, da Cámara de Comercio de España en Londres, instaba a ser realista: «É un sector máis saturado porque alí hai importadores que xa levan anos de percorrido en materia de promoción». Con todo, lanzaba unha mensaxe positiva: «É un proceso arduo e longo, pero unha vez éntrase, ofrece beneficios interesantes».