O emblema que necesita Langosteira

MONTSE CARNEIRO A Coruña / LA VOZ

ARTEIXO

Profesores e alumnos de Arquitectura suxiren aproveitar a cheminea de Fenosa en Sabón como referencia do porto exterior, entre outras alternativas á derriba

10 jul 2017 . Actualizado ás 15:07 h.

De despedir malos fumes a dar a benvida ás tripulacións en punta Langosteira, o que a cheminea da praia de Sabón podería chegar a significar. Por eses usos inexplorados profesores e alumnos da Escola de Arquitectura aproveitaron o anuncio de demolición da torre da térmica de Fenosa en Arteixo -a construción máis elevada de Galicia despois da das Pontes- para traballar nun caso real de reparación urbana e, sen máis pretensión que a académica, pensar alternativas a unha derriba que consideran a última opción, por custosa e insostible.

Á mole de residuos que vai traer a destrución da dobre estrutura de formigón e ladrillo de 200 metros de altura e ao custo da obra de desmantelamento, que empezou en febreiro e prolongarase ata marzo do 2018, en Arquitectura responden cunha idea «máis lóxica, respectuosa e sostible que botar abaixo a cheminea, aproveitala», razoa o profesor de Proxectos Cristóbal Crespo, que insiste no desenfado xeral do exercicio e acode a un comentario do xornalista José María García. «Díxenlles aos alumnos que era un locutor deportivo que sempre falaba da lei de compensación, segundo a cal un árbitro que sabe que cometeu un erro, para tratar de emendalo, acaba cometendo outro erro no sentido contrario. Con isto sucede o mesmo. A cheminea non debería facerse, non imos defendela, pero xa que está, que non a tiren, hai infinitas solucións, hai alí un porto e calquera porto que se prece ten un emblema...», desliza Crespo.

Faro ou monumento

O coloso de Rodas, a torre de Hércules, os castelos de San Felipe e A Palma, a estatua da Liberdade saúdan aos barcos que arriban ás súas cidades. E en Arteixo? Algunhas propostas suxiren un faro -sería o único neste tramo de costa-, outras, facer da cheminea un monumento industrial, como os de Huddersfield e Rive-de-Gier, ou transformala nunha columna corintia, un foguete ou un xigante inchable nun rapto de activismo urbano.

Mellor sorte correu o seu parente barcelonés do Besós: un edificio con tres chemineas tamén de 200 metros, a estrutura máis elevada de Cataluña, integrada tamén nunha central térmica, ao lado do mar e construída na década dos setenta, alí catalogada como ben de interese cultural local. Endesa non pode derrubala, así que decidiu cedela á comunidade, pero antes terá que reparar as corrosiones e fisuras por valor de nove millóns de euros que o Concello de Sant Adrià reclámalle para aceptar o agasallo.

En Galicia a derriba xa está en marcha. Non hai tempo para un ataque preventivo como o que despregou o equipo de Arquitectura en Ourense ante a tentativa de urbanizar a ribeira do Barbaña mediante unha operación especulativa. Ao amparo do programa internacional Iacobus, vinte proxectos de Galicia, Francia e Alemaña recolleron ideas para rehabilitar a contorna. «Aquilo foi un xeito de dicirlles: Aquí hai vinte propostas e ningunha é un disparate. Hai infinitas formas de facelo ben. Non vaiades elixir o disparate».