Decenas de veciños desta parroquia de Abegondo recolleron basuraleza, xunto con outros 800 galegos en 29 espazos naturais
15 jun 2019 . Actualizado ás 18:29 h.É difícil atopar un lugar onde os seus habitantes non pensen que é o máis belo do mundo. Crendes, unha parroquia de Abegondo que onte se uniu ao proxecto Libera para recoller lixo da natureza, non é unha excepción. Aman o seu lugar no mundo, e neste caso sería inútil levarlles a contraria. Situado a apenas 18 quilómetros da Coruña, é un paraíso inesperado ao que se pode chegar en bicicleta desde a cidade pola marabillosa senda fluvial do Mero, atravesando Cecebre por un túnel de alisos, moi preto de onde pervive o Bosque Animado de Wenceslao Fernández Flórez. Desde a fronteira da presa xa se adiviña a península de Crendes e da veciña parroquia de Orto, unha lingua de terra verde bañada polos brazos do encoro de Abegondo-Cecebre. Uns brazos que aínda nos falan da longa historia do río Mero e do Barcés, agora mergullados nun gran lago azul. Aquí hai lontras, aguias pescadoras, garzas grises e brancas, praias escondidas entre os carballos. E con paciencia e reflexos, aínda se pode gozar do gran premio de ver a frecha azul do Martín Pescador. O encoro, tan artificial, deixou que a natureza volvese reinar.
Aquí, como noutros 29 puntos de Galicia e centos no resto de España, decenas de veciños acudiron ao punto de encontro ás once da mañá, convocados pola Sociedade de Crendes, para recoller o lixo esquecido na natureza, dentro da iniciativa Libera 1 m2 pola natureza, de Ecoembes e Seo Bird-Life. «Recollemos bastante. E iso que temos a sorte de vivir nunha parroquia que coida do seu», di Rubén Orgueira, de 38 anos, recentemente elixido presidente da Sociedade de Crendes, acompañado dunha moza directiva que agora está moi ocupada en organizar as festas de San Pedro a finais de mes. Pero que tamén ten entre os seus obxectivos preservar a contorna no que viven. «Crendes esta limpo, pero queremos que o estea aínda máis», dicían, despois de recoller preto de 40 quilos de basuraleza . «A veira das corredoiras estaba chea de lixo», constataba Abel, un pouco enfadado co deixamento dalgúns.
Algo está a cambiar no mundo cando familias case ao completo repártense as bolsas amarelas, azuis, verdes e negras. Aos máis novos non era necesario explicarlles que había que meter en cada unha. Estes pequenos soldados do medio ambiente internábanse no precioso bosque do campo dá festa de Crendes cunha fe cega no que facían. Hai futuro. Serán eles os que arranxarán o que outros estragaron. Dividiron a súa parroquia en cinco sectores e puxéronse ao choio, como fixeron outros 800 galegos e preto de 13.000 no resto do país.
Alí estaban as mozas do equipo Xuventude de Crendes, nunha parroquia onde as súas avoas foron pioneiras do fútbol feminino en pleno franquismo, e que sen chegar aos mil habitantes ten outro club de Veteranos con moita soleira. Antía, Mauro, Yeray, Samuel, Sabela, Anxo, Brenda, Jessica, Ana, Silke... Unha boa representación das xeracións salvadoras -faltaron moitos polos torneos deportivos- se enfundaron as luvas que lles enviou a organización e saíron a limpar o seu mundo, o máis pequeno, que é en realidade onde se arranxa o máis grande.