Horacio Ramallo: «Viaxei a Arxentina para pórlle un dente á miña nai»

A Coruña

MARCOS MÍGUEZ

Radicado en Monte Alto desde fai trinta anos, o odontólogo porteño mantense fiel aos seus costumes: o fútbol, que practica en o Deportivo Cidade, e comer fose as fin# de semana. «Vólveme tolo a carne», di

02 may 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Vai facer 30 anos que abriu en Monte Alto a súa primeira clínica. Apaixonado do fútbol, tivo claro que o nome do negocio tiña que ser Xeneize por ser seareiro de Boca «e por que o xe inicial soaba a galego. O que sucede é que os arxentinos o zeta pronunciámolo como unha ese. Encarguei o rótulo e puxeron Xeneise. Naquel momento estaba a empezar e resultaba moi custoso encargar outro. Quedou así ata hoxe», lembra riseiro Horacio Alberto Ramallo Parisi, natural de Belgrano, Buenos Aires. Aos seus 56 anos segue indo xogar os seus partidos co Deportivo Cidade. «Xogo con rapaces que teñen trinta e pico. Ao acabar dóeme todo, pero non o deixo. Ademais da odontoloxía, o fútbol é a miña paixón, a pesar da miña muller. Hei ir a mundiais a ver partidos de España ou Arxentina», confesa Horacio, que está a empezar a saír en bicicleta. É de Boca e da boca. É fillo de odontólogos e os seus dous fillos, Sofía, de 25 anos, e Diego de 22, son a terceira xeración de dentistas da familia. «Sempre lles digo que nesta profesión hai que traballar e estar en constante formación. Non che podes quedar atrás por ti e polo benestar dos teus pacientes», apunta Horacio. Ademais da clínica de Monte Alto ten outra en Matogrande e unha empresa de formación á que dedica moito tempo. 

Terzo inferior da cara

Aínda que leva máis tempo na Coruña que en Buenos Aires non perdeu o acento arxentino. «Sempre me gustaron as cidades con mar. Vinme a Madrid en 1988 e grazas a un colega que me animou acabei aquí. Desde o primeiro momento tiven feeling coa cidade e coa xente. Non notei un cambio drástico. O galego é dos seres máis nobres que coñecín», afirma Horacio, que está casado cunha madrileña que traballa con el como higienista dental. Fálame dos seus estudos de implantología, dos parafusos dentro do óso, de armonización facial... «Ademais de arranxar a boca por dentro, ao rematar o tratamento corriximos as engurras do terzo inferior da cara. Contamos coa ATP 38, unha máquina de fotobiomodulación de última xeración», explica. Coa doutora Fernanda Moreira creou a empresa Moreira Ramallo Dental Education. «Existen moitas casas comerciais que lle ofrecen material aos profesionais. Nós traballamos con Biotech Dental, que é francesa e está presente en 70 países do mundo. Ten todo o que necesita un odontólogo para traballar, desde equipos ata ácido hialurónico. Agora imos dar un curso de armonización facial en Madrid, A Coruña, O Porto e Italia, e xa contamos con cantidade de solicitudes. Hai moita xente que quere formarse en estética facial», relata. 

Paixón pola carne e os grelos

Di que a súa boca está bastante ben. «Só deixei que me tratase o meu pai e un bo amigo de Cidade Real. Algún arranxo pequeno fíxenlle á familia. E unha vez viaxei a Arxentina para pórlle un dente á miña nai, que aínda o ten. Imaxínache o que foi aquilo. Ten 82 anos e ademais ela é dentista. A nosa profesión permíteche axudar á xente e darlle unha solución definitiva a un problema importante», destaca. Entre o traballo, a formación e o fútbol quédalle pouco oco para máis cousas. «A miña muller quéixase de que non teño tempo libre». As fins de semana gústalle saír a comer por aí e un dos seus sitios favoritos é O Casarón a Raqueta. Vólveme tolo a carne. Teño grella en casa e antes utilizábaa máis, pero agora prefiro que ma fagan. Co paso dos anos, o que sucede, é que cada vez comes menos cantidade e énchesche antes», analiza. Da dieta galega gústalle todo, desde os mariscos aos grelos. «Tamén me volven tolo. Lémbranme á achicoria italiana que me facía a miña avoa siciliana», asegura este odontólogo de Buenos Aires que se sente en casa en Monte Alto. «Adoro o barrio e moitos veciños son os meus pacientes. O centro da cidade é moi pintoresco. O casco antigo é unha marabilla e o Parrote é algo impagable», sentenza. Despedímonos. Faise tarde e ten varias cirurxías pendentes.