A Coruña terá o mellor paseo marítimo do mundo

Tomás García Morán
Tomás García Morán AFASTADO OESTE

A Coruña

MARCOS MÍGUEZ

A avenida marítima coruñesa necesita crecer ata a Pasaxe, para conectar a cidade coas vías cara a Mera e Cecebre, e converterse, esta vez si, nun dique que será admirado en todo o planeta

28 feb 2021 . Actualizado ás 23:19 h.

Marineda construíuse de costas ao mar. Cando os romanos chegaron a Brigántium e construíron a Torre de Breogán, o corno de Karn, daquela Carónium, xa era desde os fenicios unha praia que unía o que hoxe é Monte Alto e Cidade Vella co continente. Paco Vázquez, fillo de asturiano e brigantina, non foi alcalde 23 anos por ser do PSOE e parecer do PP, que tamén. Nin por renegar da bandeira galega tras perder as primeiras eleccións que gañou Albor. Que tamén. Nin por reivindicar a ele, Alvedro ou crear a Sinfónica, os Museos Científicos ou a Universidade. Que tamén. Paco —para os millennials, Abel hai 40 anos— foi alcalde case un cuarto de século porque, coas súas luces e as súas sombras, tivo unha idea de cidade . Que consistiu sobre todo en mimetizarse coa veciñanza, ata que resultou difícil discernir se el se parecía á Coruña ou era ao revés. E tamén en reinventar a paisaxe. En abrir ao mar unha cidade edificada sobre area, rocas e montañas de lixo.

Na campaña de 1999, recentemente aterrado de bolseiro en La Voz, tiven a sorte de cubrir a campaña das municipais. A quinta maioría de Vázquez. Aínda eramos ricos. Os alemáns pagábannos os paseos marítimos sen pedir contas. Paco inaugurou nunha semana a peonalización da rúa Barcelona, co xentío vitoreando desde as fiestras. A Casa dos Peixes. Cheiraba a pintura cando entrei xunto ao meu mestre neste oficio Laureano López, un minuto antes que os políticos. A Ópera. O Monte de SanPedro «As noites sen néboa verase a luz da Estatua da Liberdade». O meu outro gran mestre José Manuel Pan púxoo na crónica e ao día seguinte eu fun á redacción de Catro Camiños a agardar a carta de despedimento. Pero felicitáronnos. E tamén Paco chamou, encantado de verse retratado daquel modo que a min inxenuamente pareceume delirante.

Antes de que fose ministro de Exteriores, un día baixei en coche a Josep Borrell de Sabón á FNAC, onde presentaba un libro. Borrell, outra nota para os millennials, foi o ministro que nos 90 fíxolle a Paco ese paseo interminable, o maior de Europa. E pregunteille se sabía como se chamaba a gran avenida marítima. Cando llo contei se rio, e preguntou de broma se a el non lle puxeron polo menos unha plaquita: «Paco e Fraga eran tremendos. Cando viña a Galicia , no ministerio botábanse a tremer, porque sempre me sacaban algo».

Europa é inmensa. Desde o estreito que separa Dinamarca e Noruega pódese baixar en bicicleta ata as praias de Normandía. Pero é certo que os quilómetros e quilómetros que A Coruña, Oleiros, Arteixo, Cambre e Culleredo gañáronlle ao mar son un agasallo do ceo. Recuperada a costa na zona que antigamente foi un vertedoiro, onde están o hotel María Pita, a Domus, o AquariumA Coruña quedou hemipléxica. Durante anos, o Porto fixo a vista gorda e todo o mundo entraba como en casa de seu. Pero desde a construción de as Ás de Gaivota e outros símbolos da escura decadencia vazquista, a cousa púxose seria e agora sólo os vip con cartón saltan a Aduana. A Coruña que vai desde San Antón ata A Pasaxe, sobre todo desde a praia de Oza ata o poboado chabolista da antiga conserveira Celta , é a costa da vergoña. Só fai falta dar un paseo á tardiña polo excelente dique do Paraíso ou pola decadencia de Santa Cristina e mirar á outra marxe para pórse colorado.

Marea Atlántica tivo unha ocasión de ouro para honrar o seu nome e deixar pegada. A deputación de Valentín González Formoso púxollo a ovo. Pagáballes dous terzos. Pero nin iso souberon facer. Substituíron a proposta inicial por unha xincana digna de Humor Amarelo. Inés Rey , ou alguén que a aconsella ben, sabe que o pedrero de Oza , a pequena aldea de pescadores das Xubias ou as calas sen nome do Materno son o gran tesouro por descubrir. O pasaporte para cruzar a Pasaxe, por baixo cara ao nirvana de Cecebre ou por amais cara ao edén de Mera. E construír, agora si, o mellor paseo marítimo do mundo.