O fotógrafo compaxina a súa faceta profesional con traballos máis persoais, como a serie que realizou sobre os palcos da música
18 ene 2021 . Actualizado ás 09:39 h.Especializado en fotografía de arquitectura, o coruñés Luis Díaz compaxina a súa faceta profesional con traballos máis persoais, como a serie que realizou sobre os palcos da música.
-Por que os palcos?
-Son diferentes capas de significado. Está a música, a arquitectura, a antropoloxía... É unha homenaxe ás verbenas e á arquitectura sen arquitecto.
-Son como os hórreos, que cada zona ten o seu estilo?
-Existen tipoloxías de palcos por zonas. Adoitan diferenciarse por determinados detalles construtivos ou adornos que se repiten. Se cadra é porque se imitaron uns a outros ou porque a persoa que levantou un, fixo varios.
-Cales son os trazos que teñen en común?
-Todos están campo da festano , obviamente. Pero o campo da festa pode ser un campo de fútbol, unha praza, unha carballeira... Depende da localidade. Ademais, todos están elevados e todos teñen unha parte aberta cara ao público.
-Todos son cubertos?
-Non, todos non. Algúns teñen unha estrutura metálica para cubrir como cunha tea provisional ou un plástico, pero a maioría están feitos de bloque, cemento e uralita. Como case todas as construcións do rural galego. Non deixa de ser unha parte máis desas edificacións, moi similares aos galpóns, por exemplo.
-Aproveitou para documentar as veladas que albergaron?
-Cos veciños aproveitei para intercambiar información sobre en que zonas próximas había outros palcos. E contábanme historias como un que tiveron que tirar porque non cabía o tráiler da orquestra.
-A procura continúa?
-Si, eu cada vez que vou por algún sitio e vexo un, anótoo e déixoo para o día en que me apetece saír a facer unha ruta pola zona e fotografar varios.
-Xa ten máis de cen palcos documentados, chegou a estar obsesionado?
-Bo, algo sempre hai que obsesionarse para facer isto. Se non che obsesionas, non vai [Risos]. Houbo unha época na que mo tomei como algo máis constante e a día de hoxe, é algo que non me causa ningún estrés.
-Isto é a forza dunha imaxe. Como a mirada dun fotógrafo pon en valor algo así.
-Si, un proxecto como este xera un coñecemento.
-É unha construción autóctona?
-Non. Por exemplo en Cuba hai unha chea e encantaríame ir un día alí a fotografalos.
-Algún galego levaríao para alá!
-¡Seguro, seguro!
-Somos moi de palcos.
-Sobre todo este ano, que nos quedamos sen verbenas. O último que vin cunha banda de gaitas dentro foi fai un ano.