Estou con todos os que diariamente sofren o estrés de dar voltas e voltas sen posibilidade de atopar un oco no que soltar o coche cando van a unha consulta, a un tratamento ou a urxencias
19 sep 2019 . Actualizado ás 11:54 h.Estou cos médicos e enfermeiras do Materno que saíron a protestar pola falta de aparcadoiro. Estou con eles e con todos eses pacientes que diariamente sofren o estrés de dar voltas e voltas sen posibilidade de atopar un oco no que soltar o coche cando van a unha consulta, a un tratamento ou a urxencias. Estou, por suposto, con esa nai desesperada que xa ten bastante con enfrontar que o seu fillo de 2 anos ten un cancro, que todos os días o trae no seu coche desde un pobo a moitos quilómetros de distancia da Coruña a pórse a quimio; e que, angustiada xa por unha situación estresante, suma o non poder «aparcar» ao seu fillo na porta do Materno uns cantos minutos, mentres ela vaise a buscar sitio.
«A unha persoa maior dislle que che agarde sentada, que vaia achegándose á sala onde lle van pór o tratamento, pero a un neno de 2 anos non o podes deixar só mentres ti vasche a dar voltas para deixar o teu coche; pero tampouco cho podes levar contigo nas condicións físicas nas que está, canso e débil, porque tes que camiñar moito se aparcas lonxe», é o relato de quen padece a desesperante situación do Materno. Por iso esta nai, que se deixa moito diñeiro en gasolina nos traslados, non desexa que se lle vaia outro soldo no aparcadoiro. A solución? Decidiu vir con outra persoa adulta para que acompañe ao seu fillo mentres ela aparca.
Estas «chapuzas» domésticas son as que apañan o día a día de moitas familias, as mesmas que non entenden que dunha vez por todas non se poñan medidas para paliar a xa de seu estresante situación de ter a alguén enfermo. Un acordo económico cos aparcadoiros, máis autobuses e máis frecuencia deses servizos públicos, máis prazas de aparcadoiro gratis... Algún movemento haberá que facer para que non suceda tampouco o que lle pasou o outro día a un pai, que conducía desesperado detrás da ambulancia na que viña o seu bebé gravísimo (acompañado pola nai).
Nesa situación de pánico, o home seguiu á ambulancia e na pequena rotonda do Materno aparcou o seu coche como puido, deixando paso ao resto de vehículos, coa única intención de saber neses primeiros minutos de incerteza onde ían ingresar ao seu fillo. Correu coa súa muller a acompañar ao seu bebé, como fariamos calquera de nós. E cando xa soubo que estaba estabilizado na unidade de coidados intensivos, non perdeu tempo en encamiñarse cara ao seu coche para aparcalo como correspondía. Nesa tensión o que se atopou foi un agasallo: unha multa de 200 euros, que se reducían a 100, se pagaba con celeridade e a sorte de que o guindastre non lle levou o seu vehículo, se alguén quere verlle o lado positivo. Viña de moi lonxe e cun fillo grave. Como para pensar no maldito coche.