O mellor sitio para ver o mar, un disco de Julio Iglesias con notas ou que As Lapas non se chama así, entre as curiosas confidencias
11 ago 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Unha riada de historias empapa estes días os xardíns de Méndez Núñez. Máis de 300 persoas presentan e asinan novelas, poemarios, ensaios, contos e ata calendarios. Son as historias oficiais da feira do libro, as que chegaron ao papel. Logo están as outras, as ocultas, ou case, coas que os autores sorprenden e namoran, xa que, como dicía Xabier P. Docampo, ao que está dedicada unha das carpas que acolle as actividades, «ou acto máis sublime de amor que eu coñezo é contar unha historia».
Apuntaba Javier Pintor, participante na organización desta cita literaria, que ao final de cada día podíase elaborar un relato con todas esas historias escondidas nas que o feminismo estivo moi presente, do mesmo xeito que o patrimonio, a lingua e, sobre todo, a paixón pola lectura. Esta última narrábaa unha nai ao afirmar que o seu fillo pequeno habíalle «roubado do bolso» o libro de Beatriz Maceda Lúa en Ningures (Xerais) para lelo mentres ela estaba ocupada.
Teresa Ramiro, mariscadora da ría do Burgo e poeta [Fundido a negro (Editorial Caldeirón)], confesaba que nunha ocasión «roubei area na praia, ¡que non pódese roubar!, para levarlla aos cativos dun taller que facía nunha escola». Tamén lles levou uns berberechos e unhas ameixas porque se non «nunca saberán ou que son». Tamén deu unha receita: «Ou mar é ou mellor antidepresivo que hai», que completou indicando que o lugar idóneo para contemplalo está en Serantes, fronte á illa da Marola, onde «podes estar horas e horas mirando». Tras citar a Miña Couto, «se queres escribir este país aprende primeiro a leelo», Teresa insistiu en que «A Coruña naceu do mar». A pesar diso, Antonio Sandoval [La Torre (Kalandraka)] sentenciaba, durante o diálogo que mantivo coa poeta e mariscadora con José Alfeirán de moderador: «Non mar aínda somos paleolíticos»; puña como exemplo diso que os escolares coruñeses non poden saír a navegar «porque etiquetouse iso coma se fose unha cousa de ricos cando sería ou máis normal que saíran ao mar».
A praia dos fillos de Breogán
Para Sandoval, «non é cuestión de preguntarnos quen somos senón onde estamos». Por iso defendeu un maior coñecemento de contornas como o da torre de Hércules ou «dá mal chamada praia dás Lapas, xa que en realidade é a do Areal. Temos que recuperar ese nome». Deste lugar, explicou, partiron os milesios, os fillos de Breogán cando foron a conquistar Irlanda «a ritmo dá poesía» de Armegin. O pasado mes de maio tivo lugar por primeira vez, lembrou Sandoval, un acto poético no devandito areal co fin de evocar a saída dos milesios e a conquista de Irlanda ao ritmo dos versos que recitaba Armegin «cun pé na area e outro non barco».
Os escritores tamén queren oír historias e así Lorenzo Silva e Noemí Trujillo, antes de presentar á súa nova novela Se isto é unha muller (Destino), eran atentos espectadores da conversación na que Sira González falaba de libros e das formas de vivir o feminismo con Joana Bonet [Fabulosas e rebeldes (Destino)], Diana López Varela [Maternofobia (Península)] e Inma López Silva [Chámame señora, pero trátame coma a un señor (Galaxia)]. Silva e Trujillo desvelaron que o seu novo personaxe, a inspectora da Policía Nacional Manuela Mauri, protagonizará unha serie de televisión sobre trátaa de brancas.
E Samuel Solleiro [Ou mundo dous vivos (Chan de Pólvora)] relataba as dificultades para pórse a escribir no mesmo computador no que pasara o día traballando como autónomo. Este músico e tradutor explicou que sempre escribía con música e intentaba que o texto «soara ben, que tivera ese ritmo». Tras detallar que puña «música ridícula, que para min non ten que ser algo malo», contou que aproveitando a súa estancia na cidade foi a unha tenda de segunda man a comprar algún disco. levou un de Julio Iglesias que ten unha peculiar anotación: «É de Ourense. Está casado cunha filipina... Ou doo debía ter medo de esquecer quen era Julio Iglesias», apuntou Solleiro antes de recitar un dos seus textos soando de fondo a música de Love Story.
«Este ano viñeron os lectores, non só xente de paso, senón quen saben de literatura»
A feira do libro da Coruña é a mellor de Galicia. Ninguén no sector dubídao e de aí a elevada demanda para facerse un oco neste encontro literario. É algo que se plasma na programación: na tarde de onte, entre as 19.00 e as 20.00 horas, había 14 actividades só de firmas de libros e presentacións.
Aínda que a imaxe dos autores dedicando os seus libros pode parecer en grao sumo habitual, en ocasións provoca a reflexión; ocorría o pasado domingo cando os youtuberos Pascu e Rodri (Álvaro Pascual e Rodrigo Septién) tiñan unha larguísima cola de fans para que lles asinasen Destripando a historia. As auténticas princesas (Alfaguara), un volume ao que trasladan o humor das súas versións musicais colgadas en Youtube. Vendo a escena, unha das responsables das bibliotecas municipais coruñesas comentaba que este é un público ao que tamén tratan de dar resposta nas mesmas. Os eloxios a esta rede de bibliotecas son habituais na feira, o mesmo que as conversacións entre editores e libreiros. Nesta ocasión a maior parte das librerías coruñesas están presentes e a localización das súas casetas, que ás veces desconcerta aos lectores, está feita por sorteo.
O editor Eduardo Riestra mostrábase especialmente satisfeito con esta edición da feira: «Este ano viñeron os lectores, non só a xente de paso, senón quen saben de literatura, que falan e comentan». Hoxe será o último día que teñan para facelo con escritores como Manuel Vilas, o autor de Ordesa (Alfaguara), que falará (20.30 horas) sobre as ficcións que superan a realidade, ou con Manuel Rivas, que asinará exemplares dos seus libros (20.00 horas) na caseta de Moito Conto, ou con Luz Pozo, que se atopará cos seus lectores na de Alvarellos (19.30).