A caixa de correos hase convertido nun inferno. E non, non porque se encha de propaganda electoral estes días. Literalmente, no da miña casa axexa o Apocalipse. O venres pasado chegou a propaganda do PSOE para as eleccións europeas... e un ameazante folleto que alertaba da chegada do fin do mundo. Se se lía todo seguido, o conto dicía así: «A Europa que queres. Temede a Deus, e dádelle gloria porque a hora do seu xuízo chegou...». Ata os puntos suspensivos resultaban inquietantes. O folleto, por certo, estaba mellor documentado que calquera programa electoral ao uso, cargado de versículos que avisaban da proximidade do fin do mundo con precisión bíblica. E haberá quen crea, claro, que algún partido político é algo así como o xuízo final, pero tampouco hai que esaxerar e asustar ao persoal, que hai quen oe invocacións satánicas se escoita Starway to Heaven ao revés, e haberá quen crea, despois de atopar isto na caixa de correos, que Borrell é o anticristo. E poida que os nosos candidatos sexan un pouco chumbos, pero de aí a imaxinalos cantando Time is on my side como o simpático? demo que tortura a Denzel Washington en Fallen , hai un treito. Non logro imaxinar a un xenio malévolo da propaganda política percorrendo as caixas de correos da cidade para coar as súas mensaxes apocalípticas para facelos coincidir coa publicidade dun partido concreto, pero desde que apareceu o folleto en cuestión, só me fixo nas ofertas que chegan co resto dos partidos políticos. Desde a factura do gas ao 2x1 en pizzas, encontro sospeitosos mensaxes ocultas cada vez que meto a chave para sacar o correo. A verdade está aí fóra, ou na caixa de correos, ou no folleto da clínica dental. Inquietante.
Co tensa que está a política e a sucesión (un tanto diabólica, vale) de campañas electorais, cóanse mensaxes perturbadores por todas partes. Ao lado de casa, do traballo e en varias rúas, tropeceime con carteis bastante rudimentarios que alertan de que «¡¡A segunda gran depresión vén pronto!! ¡¡A catástrofe!!». Así, coas súas exclamacións dobres e a terrible incógnita de non saber a que depresión refírese, nin a magnitude da hecatombe que se nos vén amais .
Haberá quen crea en todas estas cousas e escribirán, preocupados, ás direccións de correo que figuran en folletos apocalípticos e carteis catastrofistas. Igual estamos aquí tan contentos pensando que o domingo só votamos a un alcalde ou alcaldesa e aos eurodeputados e resulta que non, que a saber se nos xogamos moito máis, algo así como a vida eterna ou un bo asento para o fin do mundo, que visto o final de Xogo de tronos, debe ser un espectáculo.