Romero Martín critica que o home que mantivo sexo co rapaz en San Cristóbal xa estea en liberdade
19 abr 2019 . Actualizado ás 14:40 h.O episodio de prostitución do rapaz de 15 anos cun adulto de 52 o pasado domingo na estación de San Cristóbal é un deses dramas que parecen que ocorren lonxe de aquí. Son feitos puntuais, pero non por iso «deixan de ser gravísimos e é necesario adoptar as medidas oportunas para salvagardar aos máis pequenos, salvar a súa infancia para que se convertan en adultos sans», indica Dolores Romero Martín, psicóloga clínica, especialista en terapia familiar e exmiembro de Intervención de Investigación de Terapia Familiar da Universidade da Coruña.
-Que lle parece o ocorrido nos baños da estación de tren?
-Un feito moi grave, repugnante, pero que se decaten as autoridades que este problema non é de agora. Existe desde hai moitísimos anos.
-Que se pode facer?
-Non existen fórmulas máxicas. Creo que o primeiro que hai que facer, na Coruña e no resto de Galicia, é que os pais acepten abertamente a condición sexual dos seus fillos. Estamos a anos luz do resto de España e, máis aínda, de Europa.
-Que quere dicir?
-Que se aos pequenos non lle abrimos a nosa mente, eles tampouco o van a facer. Entón é cando eles tratan de atoparse con eles mesmos, co seu corpo, e fano ás agachadas, e iso traumatízalles. Pregúntanse si son así, por que me teño que esconder?
-Os pais podemos saber cando os nosos fillos atravesan por esa incerteza?
-Depende . Se lles amamos e prestamos atención, si que é posible porque eles xa nos contarán cales son as súas inquietudes. Se os ignoramos é moi difícil, por non dicir imposible.
-E que cre que hai que facer cos adultos que se aproveitan dos pequenos?
-Xustiza. Vostede dime que o individuo do pasado domingo xa está a traballar, non cre que esa permisividade xudicial está a invitar a esa persoa a que volva repetilo, a volver abusar dun neno, a delinquir?
-Pero a Xustiza contempla que o home poida quedar en liberdade, aínda que con cargos.
-Pois mire, estamos ás portas dunhas eleccións xerais. Digámosle aos nosos políticos que esas leis non serven, porque non velan polos nosos pequenos, polo futuro do noso país. As normas existentes róubanlles a súa infancia, violentan a súa identidade. Xamais serán uns adultos sans.
-Ademais, os desenvolvementos xudiciais esténdense no tempo.
-Así é. Cando ocorre un feito como o do domingo hai que atender ao menor desde o minutos uno. Se non é así, e teñen que declarar primeiro ante a policía, logo ante a Fiscalía de Menores, despois ante un xuíz, provocámoslle unha enorme confusión, mesmo poden sufrir a síndrome de Estocolmo e, ao final, xa non saben nin o que lles ocorreu. A primeira declaración é a que vale... o neno, o rapaz é cando se acorda do que en realidade ocorreu e ademais está con ganas de contalo. Se deixamos pasar o tempo, as súas intencións dilúense.
-Cre que hai que cambiar as leis, pero mentres non se fai, como hai que actuar?
-Vostede díxome que ese individuo tiña un traballo, que era un emprego de cara ao público e que volvera a el. Pois iso non pode ser. A este home o que hai que facer é apartalo do seu traballo, suspendelo de emprego e soldo, ademais de que todo o peso da xustiza caia sobre el.
-Coñece situacións similares?
-Si. Doe escoitar aos pequenos, e aos que xa non son tanto, cando che contan, unha vez que adquiren confianza, polo que pasaron. Pero máis doloroso é cando vas a un xuízo e pérdelo porque a súa señoría di que non hai probas suficientes. E é que non as pode haber por como está a Xustiza. Hai que actuar de inmediato, se fose así, si se podería condenar a estes individuos.
