O atraso depende da Xunta, segundo María Pita, e mantén a vía semicerrada
13 dic 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Orzada en 806.000 euros, sometida a un prazo máximo de execución de seis meses a partir da firma do contrato, pero sen data de comezo prevista, a reforma da rúa A nosa Señora do Rosario, afundida no material e o inmaterial, entrou nun limbo que está por ver que lugar reserva aos xustos. As últimas queixas veciñais, expostas en pasquíns sobre escaparates baleiros e fachadas das inmediacións da Cidade Vella, aluden a un «bloqueo» da Xunta, que a través da oficina de Patrimonio estaría impedindo o comezo das obras anunciadas sine die polo Concello o 31 de outubro.
Á Consellería de Cultura, con todo, non lle chegou documento algún do goberno municipal sobre o que deba emitir ditame. Nos rexistros do Servizo de Patrimonio e da Xefatura Territorial «a día de hoxe [onte] non consta que entrara ningún proxecto nin documentación en relación coas obras de urbanización da rúa do Rosario», detallan fontes da consellería, que confirman que a existencia de restos arqueolóxicos no subsolo obriga a informar calquera actuación que se planee.
E efectivamente, a este trámite derivado dos cimentos da muralla medieval que discorría pola liña que hoxe configura a rúa -a circunvalación da Cidade Vella, a continuación da Maestranza, como recolle o Pepri- referiuse o concello a finais de outubro para xustificar o atraso na obra fronte ás reformas de Damas, Cortaduría e Maestranza, que se abordarán de inmediato.
A falta de información municipal, solicitada por este xornal, sobre o envío dunha documentación que Patrimonio afirma descoñecer, veciños do centro histórico presentes na reunión co concelleiro de Rexeneración Urbana indicaron que o Concello non descarta explorar vías de tramitación alternativas para evitar o informe da Xunta. A actuación, prevista en parte no Pepri, inclúe a desaparición das beirarrúas para deixar unha plataforma única empedrada, a canalización dos servizos de gas, telefonía, luz, pluviais e residuais, e a instalación de novo mobiliario urbano.
Denuncias por danos
Hai varios meses a deterioración da rúa obrigou a pechar a parte central ao tráfico de residentes e vehículos de servizos, os únicos autorizados a circular pola Cidade desde a peonalización de finais de xuño. Un aliñamento de conos serve de barreira para os condutores, que teñen que arrimarse á marxe dereita para cruzar os 70 metros que restan de rúa. Na zona acoutada, a superficie da calzada perdeu de xeito estrepitoso o seu planitud natural e o desnivel supera nalgunhas áreas os 15 centímetros. «Os coches daban co chan e houbo varios que quedaron sen cárter e foron deixando un regueiro de aceite», explica un veciño, que relaciona os obstáculos de plástico con varias denuncias presentadas polos donos dos coches avariados.
José López Parada leva 60 anos, os que ten, nesta rúa, «dedicada á patroa da cidade, e mira como está», lamenta o restaurador, asomado ao limiar do taller de madeira que fundou o seu pai e aínda garda xoias de caoba e alcanfor. Unha obra de canalización realizada hai anos que abriu unha fenda polo centro da calzada precipitou o desastre. Todo empezou a afundirse e aí segue. O artesán reconta os negocios que lembra nos 100 metros que ocupa a rúa. Quedan catro. O quinto acaba de pechar.
O pintor Ramón Astray vive e traballa dous portais máis arriba. Investiu un dineral en rehabilitar a vivenda e o estudo, arriscouse aos temidos informes de Patrimonio, ás obras paralizadas, e entende que sendo as cousas así os alugueiros baratos non poden ser. Está a dar verniz a un lenzo. Sae do estudo para respirar aire menos viciado. Mira ao carón da rúa, ao outro, e chancea. «Eu teño o coche no Oceanográfico e cando veño por algo isto parece Beirut, parece Blade Runner. Por que non fan un parque temático? Que nos deixen ter unhas galiñas, ou unhas cabras, no baixo de en fronte, eu vístome de pintor medieval e que veñan os turistas».