A actividade non se detén ningún día do ano, tampouco coa ameaza de peche
22 oct 2018 . Actualizado ás 18:22 h."Rematou a quenda de noite ás 6.00 horas do domingo e ao mediodía de onte xa estaba de volta facendo garda fronte a Alcoa. José Manuel Lemos, natural de Muxía, traballa na aluminera da Grela desde hai 16 anos. Apenas durmiu catro horas. Vixía con outro grupo de compañeiros que o aluminio que seguen producindo, coma se nada pasase, non saia da planta. Esta madrugada, -a de hoxe, luns-, volveu dar o callo na fundición. «O físico xa o temos afeito, o difícil é facer o aluminio, ter coidado de que as máquinas non che pillen unha man, cando sabes que nuns días podes estar no paro», conta José Manuel.
A toda máquina
Viven como en dúas realidades paralelas. «Protestamos na entrada e logo, ao entrar pola porta, o programa de produción e de arranque de máquinas segue como se Alcoa non fose pechar. Dentro chegas a pensar que só é unha ameaza polo custo da enerxía porque a empresa non para. Ao saír, ves que a realidade é outra», admite Roberto Fraga. Onte domingo tocáballe librar. «Os que estamos nas quendas -subliña Roberto- temos moi poucas fins de semana libres ao ano, como moito 12 das 56 que hai». Desde as 7.30 estivo plantado no paso de control da Grela. «O aluminio gardámolo, non imos deixar que saia», aclara.
Tes que facer ben ou aluminio e ter coidado coas máquinas cando sabes que nuns días podes estar fóra
A súa, apunta, é unha folga atípica: «Unha fábrica coma esta nunca para, por iso non podemos estar de brazos caídos». Non oculta que lle molestan certos comentarios, «como que vivimos coma funcionarios ou cobramos moito. Temos o mesmo soldo base ca un emprego de súper. Sacas algo extra cando fas noites e fins de semana, pero é un emprego moi arriscado e que precisa cualificación», destaca.
Problemas psicolóxicos
«No 2009 Alcoa deu os primeiros avisos. Son dez anos baixo tensión, en angustia. Moitos tiveron que acudir a tratamentos psiquiátricos. E isto, mentres traballas con altas temperaturas e maquinaria pesada, moita dela obsoleta. Vin morrer aquí un compañeiro, outro perdeu unha man e outro as dúas pernas», lembra. «De Alcoa dependen centos de postos indirectos na Coruña, hai xente que non é consciente», engade José Manuel.
Vin morrer aquí un compañeiro, outro perdeu unha man e outro dúas pernas. Non é un traballo doado
Recoñecen que van improvisando. «Colleunos nunha idade na que tes fillos e maiores ao teu cargo e tes que organizarte para loitar polo teu emprego», confesa Roberto. Teñen esperanzas no que pasará mañá en Madrid.
Están convocados polo Goberno a unha reunión á que Alcoa tamén está citada. «Agardomos que as palabras do PSOE na oposición non caian en saco roto», avisa Miguel Conde, un dos delegados sindicais que viaxará a Madrid. «Sobre os rumores dun comprador, calma, poden ser un globo sonda», opina. Por diante quedan uns 40 intensos días.
Agardamos que as palabras do PSOE non caian en saco roto, ou do comprador pode ser un «globo sonda»
