Santiago Cirugeda: «No poboado das Rañas fíxose moito con poucos recursos»
A Coruña
Este especialista na transformación dos espazos públicos participará hoxe nun taller na Seoane
14 abr 2018 . Actualizado ás 10:43 h.«Adeus Pandiani, moitas grazas e ata a vista». Foi o que lle espetou un veciño das Rañas, hai máis dunha década, a Santiago Cirugeda Parello (Sevilla, 1971). Este arquitecto especializado na recuperación de espazos urbanos degradados lembraba onte, entre risos, que lle seguen chamando Pandiani ou o sevillano cando volve a devandito poboado, onde traballou na transformación dalgunhas das infravivendas. Hoxe, ás 11.30 horas, participará nun dos talleres infantís de arquitectura que teñen lugar na Fundación Luis Seoane.
-Por que volve á cidade?
-En xuño cúmprense 20 anos de traballo do noso equipo e faremos unha exposición na Fundación Seoane para lembrar a bagaxe e resituarnos. Agora partimos do Vostede está aquí, arrincamos desde a fundación e imos mirar un soar que hai ao lado. Fermín Blanco ten un proxecto para facelo máis habitable, o que implica unha maior comunicación entre as Administracións públicas e a cidadanía. Isto é no que traballamos nós, en avaliar as necesidades. Temos clasificados máis de 2.000 correos electrónicos que recibimos de activistas, educadores, xente desde o cárcere...
-E que lles piden?
-Son situacións nas que non tiveron resposta inmediata e intentan ser escoitados. Dámoslles ferramentas, pero tamén lles pomos deberes, xa que antes de facer esa colaboración con eles pedímoslles que vexan cales son os seus dereitos, como está a propiedade do sitio onde nos piden que actuemos... Moitas veces, mesmo entre xente das universidades, hai tarugos que non saben nada das leis e da súa función social.
-Que se pode facer nese soar anexo á Seoane?
-Pois hei visto que hai unha parte da muralla antiga diante e no resto da muralla unha comuna de gatos. Hai xente que quere darlle unha utilidade pública a ese espazo aproveitando que se trata dun lugar que é a bomba. O proxecto é o dun parque. Neste taller coa comunidade dos nenos, no que participan máis de 40 persoas, dedicarémonos a construír estruturas de madeira e vexetais nese espazo público, sinxelas pero moi bonitas. A idea de Fermín Blanco tamén é pór secadores de polbo, esas estruturas sinxelas e tan propias desta terra, na zona de xogos para nenos e paréceme moi suxestivo. Nós colaboraremos.
-Foi a ver como segue a súa intervención nas Rañas?
-Aquilo foi unha tarefa de apoio e recuperáronse 14 vivendas. Hai dous anos volvín por alí e vin o que lles faltaba e o que non. Hoxe (por onte) tamén pasei por Penamoa, onde se trataba de facer un equipamento temporal. Agora estou a traballar noutras comunidades que teñen situacións distintas. No poboado das Rañas fíxose moito con poucos recursos para a envergadura do proxecto, que era moi claro. Vin como noutros sitios é ao revés: teñen o diñeiro, que moitas veces achega Europa, e non sae adiante o proxecto. Aquí era unha intervención na mellora dun barrio e outra, a de Penamoa, unha necesidade de desaloxar unha comunidade que, polo que viu, fíxose con éxito.