Ana Rey-Rico: «A terapia génica pode restaurar o cartílago e curar a artrose»

Raúl Romar García
R. Romar REDACCIÓN

CIENCIA

A investigadora InTalent da Universidade da Coruña, que hoxe explica as súas investigacións nunha charla no Muncyt, está convencida de que co tempo esta técnica será a mellor alternativa para tratar a enfermidade

13 novs 2019 . Actualizado ás 21:52 h.

Ana Rey-Rico (Ferrol, 1981), investigadora InTalent na Universidade da Coruña e e integrante do grupo de Terapia Celular e Medicina Regenerativa do Cica ofrece hoxe unha charla sobre terapia génica para a reparación do cartílago (Muncyt, 19.30 horas) dentro do ciclo organizado pola Fundación CorBi.

-A terapia génica pode restaurar o cartílago?

-Eu creo que si. Se chegou a outro tipo de patoloxías e está a funcionar, por que non no caso do cartílago, se todos os indicios mostran que realmente é efectivo? Creo que ten bastantes posibilidades de conseguilo, se ben aínda será un proceso longo.

-Sería vital para a artrose, para a que existen terapias paliativas, pero aínda non hai unha cura.

-Efectivamente non hai ningún tratamento que sexa capaz de rexenerar o cartílago. O que facemos por medio da terapia génica é introducir nas células xenes que axuden a reparar o cartílago hialino, o orixinario da articulación. Os tratamentos actuais o que fan é formar fibrocartílago, que non ten as mesmas propiedades. Unha terapia génica sería moito mellor que os tratamentos actuais.

-En que consistiría?

-Hai xenes coñecidos que se sabe que estimulan a actividade das células do cartílago, dos condrocitos. Trataríase de introducilos nas células.

-Vostede xa realizou algunha proba en animais?

-Durante a miña estancia posdoctoral en Alemaña, na última fase do meu proxecto, probámolo en animais e agora estamos analizando os resultados. Pero hai outros ensaios previos que si mostran unha maior rexeneración do cartílago.

-Que utiliza como estratexia para transportar os xenes á célula, virus ou outros compostos?

-Para facer esta terapia génica utilízanse dúas vectores, un viral, e outro non. O viral, baseado nun virus, é máis efectivo, pero tamén máis inseguro e moito máis caro, polo que o meu proxecto se basea en utilizar un vector non viral, como polímeros, péptidos ou lípidos que axuden a internalizar o xene na célula. Con isto conseguiríanse evitar moitos problemas que teñen os virus, como a xeración dunha resposta inmune, e o seu elevado prezo. Nós queremos conseguir unha efectividade que se aproxime á viral.

-Porque, á marxe de cuestións de seguridade, a utilización de virus é moito máis caro.

-A utilización de virus en terapia viral supón un custo moi importante. De feito, a primeira terapia génica que se aprobou en Europa estaba baseada nun virus e custaba un millón de euros por paciente, polo que só se tratou a un e a empresa deixou a patente porque non era rendible.

-A terapia génica foi hai anos una das grandes esperanzas do medicamento, pero despois dunha morte nun ensaio clínico en 1999 suspendéronse moitas investigacións. Estamos asistindo agora o seu renacemento?

-Desde entón houbo novos avances que nos permitiron emendar erros do pasado. E agora si creo que hai un resurgimiento, pero sempre con precaución, por suposto. Non se pode aplicar a calquera nivel.