Campillo: Un profesional marca da casa

Marta de Dios Crespo
MARTA DE DIOS LUGO / LA VOZ

CDLUGO

ALBERTO LÓPEZ

O madrileño, que debutou cos branquivermellos en Segunda, cumpre os 100 partidos

17 abr 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Antonio Campillo (Madrid, 1990) é un profesional made in Lugo. Debutou en Segunda División coa branquivermella e en tres tempadas creceu enormemente como futbolista. De preto, transmite calma e é difícil cazarlle de mal humor. «Dentro do vestiario son un pouco o graciosete», recoñece e deixa asomar un sorriso para engadir: «E un pouquiño pesado ás veces». O sábado cumpriu nos Paxariños o seu partido número 100 coa camiseta do Lugo e tamén se fixo centenario como profesional. «O Club Deportivo Lugo deumo todo, desde que cheguei depositaron en min moita confianza. Logo é verdade que con traballo e sacrificio gañeime eses partidos e estou moi contento de ter podido sumar os 100 aquí», valora. De todos os que xogou coa branquivermella ten claro con cal queda: «O día do debut, foi o meu primeiro partido, que foi ademais era o primeiro da Liga . En Oviedo, nun campo como o Tartiere, foi impactante, bonito e lembrareino para sempre». 99 partidos despois converteuse nun dos homes con peso no vestiario. «Lévome ben con todo o mundo e intentamos que a xente que vén de fóra intégrese canto antes. Hai xente por amais , que leva máis tempo, pero ao final todos nos sentimos un e é o importante». Esta tempada tocoulle vivir a peor cara da súa profesión, cunha pubalxia que lle apartou dos terreos de xogo. «É o peor do fútbol», lamenta: «Levaba moito tempo sen pasar por aí e perdinme 12 ou 13 partidos. Amoloume un pouco porque era cando mellor estaba».

A súa versatilidade e a súa entrega foron claves para el

Todo terreo no céspede, a mutabilidad e a entrega de Antonio Campillo valeulle a regularidade a pesar dos cambios no banco do Lugo. «Ao final o xogador ten que estar capacitado para ser versátil nas posicións de arriba e intentar facer o que che pida o míster. Por unha banda pode ser bo e por outra ser malo. Intento axudar ao equipo onde sexa, onde o míster me queira. Xa o fixen con Milla, cando estivo Jose ou Luis César, saber acomodarme en calquera posición», di con naturalidade.

Ten ganas de superar os 100 canto antes para seguir vivindo capítulos nun Lugo, co que ten contrato ata o 2019. «Gustaríame facelo canto antes, aínda que iso xa non depende de min, pero estou moi contento de poder facelo aquí». Séntese cómodo en Lugo porque se pode pasear e facer o que queiras, a xente non che di nada, é unha cidade moi tranquila». Terá a primeira oportunidade para superar os 100 partidos esta fin de semana en casa, contra un Lorca que se xoga moito. Non hai escusa que valla: «Sabemos que agora todos os rivais se van a estar a xogar algo, pero nós tamén nola estamos xogando. Os tres puntos son vitais para nós e queremos volver recuperar esas sensacións».

Recoñece que o equipo está «un pouco triste» porque «sabiamos que o partido contra Oviedo e Numancia eran importantes para sumar algo e si é verdade que non estamos todo o ben que queremos estar, temos que ser profesionais e tirar cara adiante» e analiza que a falta de gol «non vén porque non o intentemos. Somos dos equipos que máis xeramos, fáltanos ese chisco de sorte. Chegamos a portería contraria con moitos centros e os equipos rivais cun ou con dous xa nos marcan».