Arrinca o xuízo contra un veciño de Vimianzo acusado de apuñalar á súa exparella na oficina de Unións Agrarias de Vimianzo

Antonio Longueira Vidal
Toni Longueira CARBALLO / LA VOZ

VIMIANZO

Ana García

«Entrou, empurroume, tiroume ao chan, púxose amais miña e cravoume o coitelo varias veces», declarou a vítima na Audiencia Provincial sobre o ocorrido en maio de 2019, no seu lugar de traballo

04 may 2021 . Actualizado ás 13:29 h.

Acusado e denunciante só coincidiron en catro cuestiones das súas respectivas declaracións: que foran parella sen que mediase convivencia baixo o mesmo teito, que acudiron a unha única sesión de terapia a Baio para tratar de salvar a relación, que a muller, a través do sindicato Unións Agrarias en Vimianzo, levaba a contabilidade e a fiscalidade do acusado desde o 2012; e que ela sufriu graves feridas o pescozo cun coitelo. En todo o demais, as versións achegadas no xuízo que arrincou na mañá deste luns na Audiencia Provincial da Coruña por parte de Javier Miñones Trillo, de 43 anos, e Montserrat López Mosquera, de 50, ambos os veciños de Vimianzo, foron completamente diferentes.

A vista arrincou co testemuño de Javier Miñones Trillo. Nun ton moi elevado e vehemente —o xuíz avisoulle en dúas ocasións de que depuxese a súa actitude e, mesmo, ameazoulle con expulsalo da sala— explicou que coñecía a Montserrat López Mosquera porque lle levaba os temas profesionais pola súa condición de autónomo no ramo da fontanería. Ambos iniciaron unha relación sentimental, que empezou «no verán de 2017 e concluíu no verán do 2018».

Segundo a súa versión, foi el quen tomou a decisión de dala por finiquitada porque a denunciante o acosaba e pedíalle de xeito insistente que volvese con ela. Relatou na sala que acudiran a unha especialista, «a petición de ela», para buscar unha solución á crise. Javier Miñones apuntou que só acudiu a unha sesión de terapia e que non volvera máis. Si confirmou que despois da suposta ruptura, no verán do 2018, ambos continuaron coa relación profesional «e como amigos con relacións íntimas», pero deixando claro que «non quería estar con ela». E engadiu: «Montse non aceptaba que quixese deixar a relación». E dixo que xa quería romper con anterioridade con ela «en tres ou catro ocasiones», aínda que si aceptou manter a relación profesional existente previamente.

A preguntas da Fiscalía e a acusación particular, Javier Miñones relatou a súa versión sobre supostos conflitos na parella e presuntos encontros casuais en varios locais de copas de Vimianzo. Pero Javier Miñones recalcou que foi a denunciante a que o cosía a chamadas telefónicas e wasaps para que volvese con ela. «Acosábame», esgrimiu na sala. E dado que ambos vivían practicamente na mesma rúa, el lle tería dito á súa xa exparella que se ía buscar outro piso de alugueiro en Vimianzo para non coincidir e que cada un continuase coas súas vidas por separado. Negou que a expiara desde a fiestra e sinalou que antes de que se producisen os feitos agora xulgados levaba días residindo en Laxe, e non en Vimianzo, porque o seu pai se recuperaba dun ingreso hospitalario. Tamén negou que se puxo en contacto con ela por ningún medio.

Toni Longueira

Con respecto ao día das coiteladas, Javier Miñones relatou que acudira á primeira hora da mañá daquel 15 de maio do 2019 para falar con Monteserrat dun tema meramente laboral. Ela atopábase na aula de formación e non había ninguén máis na sede de Unións agrarias. Segundo el, tras saudala díxolle que quería comentarlle algo en relación a un tema laboral. Ela lle tería contestado: «‘Agarda un momento que vou ao baño, que quero falar contigo'». E engadiu: «Agardei. E ao saír foi cando a vin cun coitelo na man. Díxenlle: Que vas facer con iso? Ela achegouse ao pescozo o coitelo que levaba na man. Tirei dela pola man para tratar de quitarlle o coitelo. Forcexei. Púxenme amais dela para quitarlle o coitelo. Vin sangue ao redor. quedei en estado de shock».

Dixo que non lembraba nada da presenza dunha segunda muller cando ambos forcexaban no chan. E defendeuse das graves acusacións: «Eu non leve ningún coitelo oculto, nin ningunha maleta. Só as chaves da miña casa. Saín de alí [da sala na que se produciu o suposto forcexo] en estado de shock, desorientado, tolo perdido. Non sabía o que ocorrera, nin o que acaba de ocorrer. Era incapaz de asimilalo, non sabía que facer, nin a quen recorrer. Nunca tivera problemas con ninguén: nin coa miña exmuller, nin a miña exnovia... Collín o coche e fun á deriva. Recordo que estaba cheo de sangue no medio dun monte. Non se como chegara ata alí». Javier Miñones foi localizado once horas despois dos feitos na súa furgoneta nunha pista de acceso á praia dos Muíños, en Muxía.

Ana Garcia

A versión do acusado non se parece en nada á facilitada por Montserrat López Mosquera. Sinalou que ambos mantiñan unha relación profesional porque desde Unións Agrarias en Vimianzo levábaselle ao que era autónomo nese momento a contabilidade e a fiscalidade. Si apuntou que ambos iniciaron unha relación sentimental «entre febreiro do 2017 e febreiro do 2019», pero houbo interrupcións porque por momentos se sentía angustiada pola que era a súa parella. Recoñeceu que acudiran, mesmo, a unha sesión de terapia de parella a Baio, pero a «petición de el», e que só asistiu a unha charla. Si admitiu na sala que se sentía acosada desde que ela lle comunicou a Javier que quería pór fin á relación. Sobre todo, cando, Montserrat anuncioulle que empezaba a verse con outra persoa, aínda que non mantiña ningunha relación formal de parella con ese home. A preguntas do fiscal e da acusación particular sinalou que o acusado lle insistía unha e outra vez en volver con ela: «Dicíame que cambiara, que comprendía que non podía estar sempre tan pendente de min ou de con quen ía ou con quen me relacionaba». E esgrimiu: «Cando decidín romper a relación el viña unha vez por semana ata a oficina pedíndome que volvese con el». Montserrat López tamén deixou claro que non pensaba que el fose actuar como supostamente actuou. «Coincidiamos en locais [hostaleiros] de Vimianzo e el case sempre ía só».

Lembrou que a fin de semana anterior a producirse os feitos, ela viu ao acusado observando desde a fiestra do seu piso. Eran as cinco da madrugada: «Díxome de quedar un momento para falar comigo e eu contesteille que non eran horas, que xa falariamos noutro momento». En varias ocasións el pediulle unha segunda oportunidade, ao que ela se negou. Segundo a denunciante, seguía coas súas actitudes machistas e lle tería pillado nunha mentira en relación a un suposto cargo de diñeiro nunha das súas contas —como asesora laboral e fiscal tiña acceso ás súas claves— procedentes dun achegado moi próximo ao acusado.

Sobre o que sucedeu o fatídico 15 de maio do 2019. Montserrat López explicou: «Abrín, como sempre, ás nove da mañá, desconectei a alarma e acendín o computador. Como non había ninguén para atender, aproveitei para retirar unhas caixas que había no corredor e metelas na aula de formación. Nunha delas había unha fotocopiadora que pesaba moito e non sabía como ía facer». Non transcorreran nin dez minutos e entrou Javier Miñones Trillo e a oficina. «Eu saía da aula de formación preguntándome como ía mover eu soa aquela caixa coa fotocopiadora. Cando entrou ela coa maleta díxenlle: ‘Que ben, agora que estás aquí axúdasme a mover a caixa'». E continuou co seu relato: «Non vin que levase naquel momento o coitelo. Pero non me falou nin me dixo bos días. Nada máis entrar, púxome a maleta diante e empurroume cara a dentro da aula de formación. Non lembro moi ben como me agarrou, creo que foi por detrás [sinalando ao xeito] e intentei apartalo. Empurroume, caemos ao chan, púxose amais e cravoume o coitelo varias veces. Teño feridas defensivas nas mans. Mesmo para ver se reaccionaba e tranquilizábase dicíalle: ‘Cariño, cariño, tranquilízache. Imos falalo, podemos arranxalo aínda, podemos volver'. Pero el contestoume: ‘Isto xa non ten solución'». Xusto no momento entrou en Unións Agrarias unha muller que supostamente ía facer a declaración da renda. Ao entrar na sala chea de sangue, o acusado supostamente espetoulle: «¡Lárgache de aquí». A denunciante berroulle que chamase á Policía. Javier Miñones levantouse para ir detrás da muller que acababa de entrar na oficina. Monserrat López aproveitou entón para levantarse como boamente puido e «a gatiñas» e malferida foise ata a entrada da oficina. Alí, en plena rúa, se desmayó. Tivo que ser atendida de urxencia por axentes da Garda Civil de Vimianzo, cuxo posto está a 200 metros de Unións Agrarias. O suposto agresor fuxiu do lugar a pé.

Ana Garcia

Por estes feitos, o Ministerio Público solicita 14 anos de prisión para Javier Miñones e outros 17 de afastamento da muller. A acusación particular e popular, que exercen Pedro González Boquete e Félix Porto Serantes, respectivamente, elevan a petición a 16 anos de cárcere e 20 de orde de afastamento. Todos eles piden ademais entre 95.000 e 100.000 euros de indemnización para a muller. Pola súa banda, a defensa, que leva Joaquín Martínez Camacho, pedirá «a libre absolución» do seu patrocinado ao entender que a denunciante pretendía «autolesionarse se el a deixaba». En todo caso, e en función de como se desenvolva e despréguese toda a proba de xuízo, podería modificar a petición no sentido de que se non hai absolución impóñaselle ao seu cliente «un delito menor, de lesións».

O xuízo oral renovarase este xoves, día, 15 a partir das 9.45 horas na sección primeira da Audiencia Provincial da Coruña.