A primeira ruta, organizada pola entidade Salitre e o Concello, discorreu entre Razo e o porto de Malpica
07 jul 2020 . Actualizado ás 20:54 h.Parecía que a néboa ía arruinar a xornada, pero en Razo levantou o pano. A primeira ruta dun mar de camiños da asociación Salitre e o Concello de Malpica arrincou con bo pé. Uns 18 quilómetros entre o areal carballés e o porto malpicán e medio centenar de camiñantes, ávidos de paisaxes mariñas.
En Razo, os aprendices de surfeiros adestraban na area. O mar lamía con insistencia a beira e os curiosos observaban como os 50 andarines apresuraban o paso cara ao Oeste. A néboa íanse levantando xusto neses instantes e o Atlántico facíase inmenso. Os ollos non se cansaban de mirar, pero había que seguir o ritmo. De lonxe, as Sisargas, por unha banda. Polo outro, a espuma marcaba os Baixos de Baldaio, escenario de traxedias mariñas.
A camiñada fíxose bordeando a costa, co mar á vista e o son das ondas rompendo contra as rocas como música de fondo. Todo enriquecido con formacións xeolóxicas admirables. Nas Torradas a area toma cor café claro pola composición das rocas. A certa distancia, parece que unha furna conduce ao mesmo inferno. Conta Xosé Manuel Varela, que ía na comitiva, que alí ao lado, en Advirte O Rias, «había moitos cabaliños do demo». tamén que entre as gretas das rocas que rompen ante ao océano vese «perixel do mar». Os camiñantes non pairan de facer fotos das marabillas naturais. Fronte ao areal naufragou en 1885 o Sidón, dunha naviera tamén relacionada co Titanic, engade o filólogo malpicán.
Pasada a Herbosa sorpréndese un coa Devesa dous Conventos, un soto de castiñeiros e avellanos que chega á beira do mar. Outro prodixio da natureza. Máis adiante está o illote de San Bartolo e o Portiño de Angueiro. Logo chega a catedral dos mil colorees, a Furna dás Grallas, un fenómeno xeolóxico de gran beleza visual, pero vedada o domingo polo estado do mar. A medida que a camiñada seguía, a costa malpicá continuaba ofrecendo paisaxes admirables. E historias de naufraxios, como os de Abelleira Pereira e Cía (1918). Ou lendas, como a do Xacintón, un xigante que tiña un refuxio debaixo dunha gran roca porque fuxía dos demais seres. Despois da Rega houbo que ir ata Loroxo, cos seus cruceiros. E baixar aos Muíños dá Ribeira, unha enseada con outro alarde xeolóxico de gran magnitude. Arriba está a Cruz dúas David, para lembrar a un pai e os seus tres vástagos que naufragaron preto. Os cinco muíños, Perillete, Tecelán, Novo, Mandián e de Varela, engaden riqueza etnográfica ao conxunto. Xa cando o grupo chegou a Malpica, volveu pechar de néboa.