Calor e discrepancias

La Voz

MALPICA DE BERGANTIÑOS

MARCOS CREO

O arranque da tempada de caza menor saldouse con claroscuros no cobro de pezas nunha xornada de altas temperaturas que atosigaron aos cans

22 oct 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Arrincou a tempada de caza menor con discrepancias entre os que saíron ao monte en canto á abundancia de pezas. Ademais, a xornada viuse acurtada de forma prematura por unhas altas temperaturas que esixían demasiado esforzo aos cans.

Aínda que o día estivo asollado, a primeira xornada cinexética tivo os seus claros e os seus escuros na Costa da Morte. Entre a case euforia no tecor de Zas e a escaseza de pezas en Malpica median tintas de todas as cores. Pedro Neto, presidente da entidade zasense, declaraba orgulloso que a práctica totalidade dos socios que saíron ao monte lograron os topes de capturas. Claro que presume de dirixir a mellor entidade de Galicia. Os seus compañeiros abateron lebres, perdices e coellos, estas dúas últimas especies foron repoboadas co fin de ter caza agora en outubro.

En Baldaio non estaban tan eufóricos. «Ou primeiro día sempre hai capturas», declarou Carlos Casás. Pola tarde aínda continuaban no monte. «Máis ou menos cubriuse», veu dicir. Meses atrás soltaron 300 coellos. «Tiña que haber máis caza e non hai», apunta Casás. No mes de agosto veu a enfermidade e levou a moitos exemplares da repoboación.

A situación en xeral non é boa. Nalgúns tecores pensan en botar o peche e que os cazadores vaian ao monte só cos cans. Lito Vázquez, da Venatoria de Carballo, cualificou a xornada de «bastante regular». «Non houbo gran cousa», resume, aínda que confía en que mellore o panorama: «Ou primeiro día non é non que máis se caza».

rober amado

Fran Caamaño é membro de tecores de Pondal de Ponteceso e San Miro de Malpica. Entre todos cobraron sete coellos. «Todo ou mundo zafou», sostén, pero en Malpica, «nada». Foron pola mañá e logo celebrárono cun cocido inaugural.

En Ourense, o orballo matutino serviu para deixar rastros claros. O coello, decimado polas enfermidades, escaseou en boa parte da provincia, aínda que aínda quedan zonas con bos índices no val de Monterrei e tamén, no outro extremo, no Concello de Piñor, onde as repoboacións melloraron o ecosistema. Tamén se detectaron áreas de notable interese na media e alta montaña para a caza da perdiz, en especial os municipios de Castrelo do Val e Montederramo. Nos montes ourensáns agárdase que o número de licenzas expedidas rolde as 8.000.

A xornada foi irregular en Lugo. Algunha néboa matinal por zonas obrigou aos cazadores a arrincar tarde, co que os cans acusaron a calor. Abundaron as queixas pola escaseza, como no coto de Villares (Guitiriz), onde non notaron a repoboación.

Na zona de Cospeito non se puido saír ata ben avanzada a mañá. A pesar diso, algún cazador puido cubrir a cota de perdices e aseguraba que había boa poboación de coellos. A calor afectou nos cans ao mediodía e só puideron ter unha xornada longa os que levaron reposto.

En Escairón, a abundancia de cazadores lastrou a xornada. «Demasiados tiros e había que ter coidado, nós fómonos pola nosa conta», aseguraban. En Castro de Rei soltáronse dous miles perdices e máis de mil coellos e a xornada foi boa.

Información elaborada por Xosé Ameixeiras, Olimpio Arca, Marta de Deus, Luis Manuel Rodríguez e Pablo Gómez.

«Aínda que non cóbrense pezas é unha alegría estar non monte e sentir cantar aos cans»

Os cazadores de Deza saíron ben cedo ao monte. «Foi a primeira hora, cando descubría ou día, cando se levantou algo. Logo veu un vento quente e xa se parou», sinala o presidente da sociedade de caza de Silleda , Juan Agra. E é que as altas temperaturas dificultan o rastro aos cans. No monte de San Sebastián a súa cuadrilla levantou seis coellos, e cobráronse un. Con todo, non é demasiado optimista coa tempada, porque os cotos repoboaron coellos pero a peste vírica, que fai un par de anos mudou de cepa, fai estragos. En perdiz tamén se cobraron algunhas pezas, nunha sociedade con 270 integrantes que agardaban con ansia o inicio da caza menor: «Ou que fallou foi por enfermidade ou por forza maior, e aínda que non cóbrense pezas é unha alegría estar non monte e sentir cantar aos cans».

Julio Mariño, a cargo de a sociedade de Lalín (con medio milleiro de socios) coincidía en que non foi unha gran xornada para a caza do coello pola elevada temperatura e o feito de estar o terreo moi seco, pero polo menos «veuse algo. Non foi de todo mal, partindo de que hai dous anos non había nada». Tamén en perdiz houbo algunha captura. Algún cazador cobrouse tres pezas, cando o seu plan de aproveitamento cinexético marca un límite de dous, o que provocou a intervención do garda da sociedade e de Medio Ambiente.