O club move a máis de 80 xogadores nas categorías de veteranos e das ligas regulares
17 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.O Cerceda chegou a altas cotas no fútbol galego, sobre todo na Terceira División, pero iso xa é historia. A súa despedida dos campos, fai xa máis dun ano, foi como o canto do cisne, tras subir á Segunda B. Agora, o Queixas asumiu máis ou menos o seu legado, pero o nome só subsiste na hemeroteca.
Iso ocorre en Galicia, porque o Cerceda de fútbol si brilla no fútbol suízo. A un nivel modesto, claro, e dentro do cantón de Xenebra. Dous dos seus conxuntos militan no que alí é a terceira e a quinta liga, máis ou menos equivalentes á Rexional e os seus niveis. E os outros dous son de veteranos.
Nos de liga regular apenas hai un xogador de orixe cercedense, pero nos veteranos xa son máis comúns. O fútbol en Xenebra é como a cidade: multicultural e nacionalidade, con achegas de todas partes, tamén suízas. Hai anos non ocorría iso, e a inmensa maioría eran emigrantes de Cerceda, descendentes, ou de zonas próximas.
Todo isto o explica José Manuel Fernández, que xoga nos veteranos, pero que se encarga de todo para os catro conxuntos. E todo é todo: da parte administrativa á deportiva. É o engraxe, as mans que fan falta para que todo se mova. E non para, porque para o ano que vén confía en crear unha escola de fútbol, para ir creando canteira. Niso está, con boas perspectivas. Curiosamente, el non é de Cerceda, senón que o seu pai era de Ourense e a súa nai de Santiago, e criar en Xenebra. Pero implicouse no equipo hai uns anos, e aí segue, sen descanso. O presidente, Manuel García Castro, si é cercedense. Do club, e da entidade á que está vinculado, o centro Cerceda, toda unha embaixada galega, e iso que nesta cidade hai onde elixir: a Irmandade Galega, A Nosa Galiza, ata hai pouco o Tordoia...
Explica Fernández que o mellor equipo da liga regular, o da terceira, vai bastante ben, por agora son terceiros. En caso de ascender (queda moito que loitar) xa terían que saír a fóra do cantón. Xogan en Onex, os xogadores teñen entre 18 e 30 anos, e hainos de moi bo nivel. Os veteranos empréganse a fondo en Vessy, pero o ritmo (a idade non axuda) xa non é tan vivo como o dos outros. Como aquí, moitas veces pode máis a amizade e saír a tomar algo despois do partido que a dinámica de competición, pero hai de todo.
O Cerceda fundouse en 1985. Non é o club máis antigo. O Tordoya (manteñen a nomenclatura de antes, non a do topónimo oficial) é do 83. Tamén tivo bos equipos, pero diversos problemas case o fan desaparecer e agora mantense cun conxunto de veteranos. Moi anterior é o Irmandade Galega: de 1975. Moi ligado a Bergantiños e ao resto da Costa da Morte. Na actualidade, tamén se mantén cun único conxunto de veteranos. E o mesmo pásalle ao Galaica, outro de xogadores que xa superan os 30 anos. O Cerceda é o único que resiste na competición oficial, e ademais por partida dobre. A Fernández gústalle ser fiel ás tradicións. E non só o nome: o escudo é o orixinal, «un que alguén fixo case a man, e aí segue».
No resto de Suíza hai máis equipos orixinados na emigración, e algún viviu certas etapas de gloria, pero fai moito.
