Belén Montero, directora do Pazo de Congresos de Santiago: «Ninguén aguanta un congreso en liña, a xente quere verse, traballar e gozar»

O ruído dos trades, das serras de madeira e do metal mentres varios operarios encaixan as pezas dun armazón volveu ao Palacio de Congresos e Exposicións de Galicia, situado en San Lázaro. Mentres tanto, Belén Montero (Cee, 1973), a súa directora, traballa co cronómetro en contra para a apertura dun novo congreso, unha evidencia de que este espazo recuperou parte do trafego.

-A nova normalidade tradúcese en congresos para os próximos meses, pero como se viviu a pandemia neste sector?

-Nós só estivemos pechados durante o parón obrigatorio do estado de alarma. Tivemos que irnos a casa pero o resto do tempo seguimos traballando. No palacio non había actividade pero tivemos moito traballo de oficina porque todos os eventos que estaban planificados para o 2020 e o 2021 houbo que movelos. Durante o 2020 estivemos aquí sos. Non había ninguén. Foi moi duro pagar o mantemento dun espazo enorme como este sen nada de ingresos. Saíron algunhas subvencións limitadas por porcentaxes de perdas e optamos a todas. Foi unha barbaridade asumir todo isto. Non se nin como puidemos aguantar.

-E a nivel persoal, traballar sen saber para cando e con tanto silencio e baleiro, como levou?

-Foi un cambio brutal, pero nun contexto normal nosa actividade concéntrase os mércores, xoves e venres cos congresos, e o domingo se hai algún concerto. Tampouco é que todas as semanas do ano esteamos con moito movemento porque no verán non hai congresos. Pero o triste era vir aquí e ver o parque totalmente baleiro, o hotel totalmente baleiro, todas as rúas sen un só coche salvo o da policía que pasaba de cando en vez. Foi como estar nunha película de ciencia ficción.

-E que expectativas ten o Palacio de Congresos para os próximos meses?

-Este trimestre estamos encantados porque a curto prazo o balance é fantástico. Estes son meses de pechar un congreso e arrincar outro. Agora traballamos case semana a semana, algo que nunca pasaba. Isto cambiou moitísimo. Para os próximos meses, como a xente puido reservar durante o ano pasado, fomos organizando todo e adaptando as capacidades con cada cambio. Creo que xaneiro a xuño vai ser así tamén, pero agardo que para outono do ano que vén poidamos REVISAR facer xa algunha cosita máis.

-A pandemia acelerou a implantación do traballo en liña. En que medida afectará á celebración de congresos?

-A formación en liña vén para quedar, pero a xente quere verse, reunirse nun congreso para traballar, intercambiar coñecementos con colegas e tamén gozar. Ninguén aguanta un congreso en liña. A proba está nos webinar. Ao principio da pandemia conectábanse o 90 % das persoas inscritas. Agora só o 10 %. Nós temos reservado un congreso médico para mil persoas desde hai moito tempo e sempre tiveron claro que ía ser presencial. Comezamos a organizalo coa capacidade limitada e a medida que se foi ampliando aumentou tamén o número de participantes.

-E como se xestiona un congreso de máis de mil persoas e os eventos a máis curto prazo?

-Este traballo é un subidón de adrenalina. Organizar un congreso, aínda que sexa pequeno, é como facer un edificio construíndo casetas en moi pouco tempo. Desde fóra resulta difícil imaxinar todo o que se pode facer en dez días. É a arquitectura do efémero. Un día vasche pola noite con todo o persoal de montaxe traballando e pensas que non vai dar a tempo. Pero despois tócalles aos equipos de limpeza e chegas á primeira hora da mañá seguinte e todo está listo. Entón respiro tranquila, pero a noite anterior cústame durmir.

-Dígame un imposible que lle solicitaron nun congreso.

-A xente que organiza congresos é consciente do que se pode facer e do que non. Talvez o máis difícil é iso que acabamos de comentar, que en dous días teñas que montar todo. Eu ás veces suxiro que contraten unha xornada máis o Palacio de Congresos para chegar a tempo, porque, se non, véxoo case imposible, pero ao final sempre se fai.

«Non estaría mal que se promocionase un pouco máis o turismo congresual e de feiras» 

O Palacio de Congresos permite a Santiago acoller grandes convocatorias, pero a súa directora destaca que hai que traballar moi duro para conseguilas.

-Santiago é unha cidade turística e tamén de congresos. Acontecementos como o Xacobeo axudan a atraer estes eventos?

-Hai certo efecto chamada, pero moitos congresos escapan do Xacobeo porque necesitan moita infraestrutura que co ano santo está saturada e os prezos son estratosféricos. Noutros momentos hai congresos que si piden vir a Santiago, pero a competencia é brutal. Hai cidades que o están facendo moi ben.

-E que nos falta?

-Non estaría mal que se promocionase un pouco máis o turismo congresual e de feiras. Está claro que Santiago ten moito turismo, iso non o discute ninguén, pero o que xeramos nós é súper interesante. É un turismo que vén entre semana, ten un poder adquisitivo medio-alto que gasta diñeiro e é compatible con outro tipo de visitantes. Todo son vantaxes. E quen vén a un congreso pode volver despois unha fin de semana. Todo o que rodea a este tipo de convocatorias xera moita actividade económica, que é moi necesaria.

-Axudará o AVE ?

-Estamos a agardalo como auga de maio, pero o certo é que outras cidades que teñen AVE , como Valencia, perderon voos. Do que se trata é de conseguir máis frecuencias.

-Di que hai congresos que piden Santiago. Cal é a clave?

-A cidade sempre atrae, tamén a hospitalidade de Galicia e, no caso de congresos médicos, hai especialistas que son de aquí e din: «Organizo o congreso pero vaise á miña terra». Son moi bos embaixadores.

---

---

---