A empresa agarda resposta ao seu recurso contra a segregación hidroeléctrica
31 oct 2017 . Actualizado ás 17:06 h.O maior temor de traballadores, alcaldes e boa parte do custado sur da comarca, era o de saber que ía pasar coas fábricas de Ferroatlántica en Cee e Dumbría tendo en conta que Augas de Galicia denegou a solicitude de Ferroglobe, a multinacional na que está englobada a empresa do Grupo Villar Mir, para segregar o seu negocio hidroeléctrico da produción de ferroaleaciones para así poder venderlle as centrais do Xallas, entre outras, a unha firme canadense. E o que pasou, tres meses despois da negativa da Xunta, é nada. As plantas da Costa da Morte seguen traballando cun ritmo positivo, alimentado polos bos datos de prezos e vendas dos seus produtos nos mercados internacionais, e mesmo hai previstas para as próximas semanas obras de mantemento millonarias, segundo informan fontes do persoal.
O risco estaba aí porque a compaña anunciara que sen eses ingresos da venda das centrais dificilmente podería soster os investimentos necesarias e moito menos implementar melloras nas súas fábricas da zona, pero, polo momento, a situación é de normalidade. De feito estes traballos importantes e necesarios nos fornos 12 e 22 xa estaban planificados antes de que estalase o conflito coas folgas e as manifestacións e vanse a levar a cabo, de acordo cos tempos que manexa a compaña para cumprir cos seus compromisos de interrumpibilidad, o sistema polo que os grandes consumidores eléctricos reciben compensacións económicas -Ferroatlántica xógase nisto uns 26 millóns de euros- por manter a estabilidade do sistema reducindo a súa demanda sobre a rede cando esta o necesita. De feito xa están contratadas para iso algunhas empresas auxiliares para estas tarefas e proximamente realizaranse paradas dos fornos en cuestión para levar a cabo as melloras.
A situación tivo mesmo o seu reflexo a nivel político no último pleno municipal de Cee, onde a concelleira socialista, Margarita Lamela, preguntoulle ao alcalde, Ramón Vigo, se estaba ao tanto dos movementos da empresa por mor da negativa de Augas, porque lle chegou información da posibilidade de que a compaña nin sequera recorrese. Ademais, en relación a estes investimentos de mantemento agora previstas, Lamela apuntou que se podían producir boas noticias a curto prazo.
Vigo explicou que non tiña máis información directa que a que recibiu no seu día, cando se reuniu co resto de alcaldes co presidente da Xunta, pero o que lle chegou indirectamente é que a empresa si recorrera e que «vai seguir traballando neste sentido [o de lograr a segregación], o que non sei é nin como nin cando», concluíu o rexedor quen lle dixo a Lamela que lle encantaría ser el o equivocado e que, efectivamente, chegasen novas noticias.
Preguntada respecto diso onte, Augas de Galicia non deu resposta algunha, sobre a estado no que se atopa o recurso. Con todo, un portavoz de Ferroglobe si confirmou que o recurso pola vía administrativa presentouse xa no mes de agosto, días despois de coñecida a resolución, aínda que polo momento non tiveron resposta da Xunta. En función desa contestación, que non ten porque darse xa que a Consellería de Medio Ambiente, da que depende Augas, pode contestar con silencio administrativo, decidirán as medidas legais a adoptar. Directivos de Ferroglobe ao máis alto nivel xa anunciaron no seu día que recorrerán a todas as vías ao seu alcance para defender o que consideran mellor para a empresa e tamén para Galicia.
Á espera de que arrinquen as tres novas centrais
O próximo gran avance de Ferroatlántica na Costa da Morte debería ser a posta en marcha das tres novas minicentrais, cada unha delas de 6,5 MW de potencia instalada, que han ir acumulando atrasos por diferentes motivos, entre eles a quebra de Isolux Corsán, a primeira construtora á que se lle encargou o traballo. Ponche Olveira II e Fervenza II, aínda que aínda se traballa nelas, estarían practicamente finalizadas e Novo Castrelo tamén moi avanzada, co que fontes dos traballadores aseguran que é xa máis unha cuestión administrativa e de permisos que se poidan pór en marcha, algo para o que aínda non hai unha data concreta.
O director agora xubilado de Ferroatlántica na zona, Carlos Oliete, calculaba en que Ponche Olveira II puidésese probar en agosto do ano pasado, despois de coñecida xa a crise de Isolux, que obrigara a modificar a previsión inicial que era xaneiro dese mesmo ano.
Cando estean en funcionamento normalizado, estas novas infraestruturas, nas que Ferroatlántica investiu máis de 30 millóns de euros, debería incrementar a capacidade de produción hidroeléctrica do río Xallas entre un 12 e 17 %, reducindo así en miles de toneladas a emisión de gases contaminantes que se produce para xerar esa mesma electricidade queimando combustibles fósiles.
Ademais, a finalización das obras das centrais ten tamén outro compoñente importante, porque nos municipios de Dumbría e Mazaricos están agardando o arranxo de varias vías de comunicación secundarias que se viron afectadas por estes traballos.
O crecemento do tráfico de Brens nun 8 % testemuña os bos datos da compaña
A falta de datos máis concretos de cal pode ser o resultado das fábricas da comarca a finais de ano, o presidente de Portos de Galicia, José Juan Durán, deu o venres unha cifra importante, que serve para medir case con total precisión o funcionamento de Ferroatlántica. Durán, a parte de anunciar unhas obras que tamén teñen relación coa empresa, adiantou que o tráfico no peirao de Brens incrementouse no que vai de ano un 8 % respecto ao mesmo período do 2016. Dado que o porto o utiliza case en exclusiva Ferroatlántica -de feito hai xa meses que non ven as testemuñais cargas de madeira- isto indica que, prezos á parte, a produción de ferroaleaciones vai por bo camiño.
Outra consecuencia directa deste normal funcionamento das fábricas é a desactivación das tensións existentes entre a compaña e o comité de empresa, ao momento de que cesaron os continuos intercambios de escritos e reproches. De feito, un dos representantes dos traballadores explicaba onte que mentres a produción e os prezos tiren están convencidos de que Ferroatlántica «non vai tirar pedras contra o seu propio tellado». Iso si, teñen a incerteza de que ocorrerá cos contratos de interrumpibilidad do próximo ano e seguen reclamando a construción do ansiado forno 23 de Dumbría, xa non só por unha cuestión estritamente produtiva, senón como un comodín de seguridade. Din que con esa dotación terían máis marxe para as paradas de mantemento e para responder a calquera incidencia no resto dos fornos.