Luis Moscardó: «En Galicia, cando a natureza se pon brava, é outra dimensión»
CARBALLO MUNICIPIO
O artista valenciano, fincado en Castro de Rei, expón a súa última obra na galería de Manolo Eirín, en Carballo
13 oct 2021 . Actualizado ás 05:00 h.Tras un camión, pasa outro. E logo outro. É o ruído que acompaña estes días ao artista valenciano Luis Moscardó, dacabalo entre a súa terra e o municipio lucense de Castro de Rei, onde posúe unha casa xunto á súa parella. Estes días, a paz só a altera o desfile de vehículos, pola recollida de millo nas leiras próximas. «É un frenesí total», di Moscardó.
Naceu a un paso do Mediterráneo, pero fai vinte anos botou raíces en Galicia, onde pasa longas tempadas e florece o seu talento creativo, exposto estes días na galería carballesa de Manolo Eirín. A horta e a guadaña, a súa última mostra, describe paisaxes naturais, abstractos, conectados a unha filosofía pausada que tende a estar moi presente na obra de Moscardó.
«A referencia ao ‘natural', no horto e a guadaña, relata unha aproximación á contorna máis próxima», resume o artista, que afirma empaparse, en certa forma, das contornas que lle brinda Galicia. «O sitio onde esteas sempre inflúe. E isto é unha gozada, moi diferente porque ves outro tipo de ritmo de vida. Parece que aquí haxa máis tempo para todo», indica. Moscardó, que pasa a metade do ano en Valencia e o resto do tempo en Castro de Rei, valora a tranquilidade que lle achega afastarse do ruído. «Gústame a agricultura, o xardín, estar en contacto coa natureza... Todo iso me axuda á hora de traballar», concreta.
A obra de Moscardó tamén bebe das culturas orientais, que achega un substrato aos seus enfoques e gama de cores. «Desde a súa poesía, a súa literatura ou as imaxes gráficas de arte chinesa ou xaponés que teña visto... Todo coincide coa mirada que eu podo ter sobre o natural», comenta.
Neste novo traballo, di, quixo que o trazo fose máis intenso, máis bravo. «Luis Moscardó describe paisaxes naturais nas súas pinturas, pero as súas paisaxes non son reais, nin posibles. Son abstractos, inventados ou, como moitos críticos observan, ‘nacen da alma do artista'. É un artefacto natural, algo que o artista crea e trata de presentarnos como real. Estamos ante a súa creación natural, algo que é máis unha representación simbólica das paixóns e sentimentos do autor», describe a comisaria e crítica de arte italiana Eleonora Battiston.
Algunhas destas creacións nacen, ou teñen un vínculo, con paisaxes como a serra do Xistral ou as proximidades das Pontes, que captaron a mirada de Moscardó pola súa beleza. E é que Galicia, en termos xerais, ten unha presenza marcada na súa obra. «Na galería de Manolo Eirín hai pezas que fixen aquí, en Castro de Rei, unha pequena selección de traballos que tiñan que ver coa paisaxe, levados ao mínimo», concreta.
Que a natureza é un motor para a imaxinación reflícteo unha das últimas obras de Moscardó. Terra de tormentas, que executou o ano pasado, coincidiu coa chegada da borrasca Filomena. Deuse así, de casualidade, porque xa estaba a traballar na serie artística, «pero é algo que tamén de achega».
Moscardó sinala que Galicia, pola súa orografía e o protagonismo que xoga o océano na vida da súa xente, ten «unha natureza máis arrebatada». «Cando se pon brava, é outra dimensión. É moi intensa. A choiva, por exemplo, é insistente. E todo isto ten unhas cualidades potentes para a arte», indica.
No caso da Costa da Morte, marabillouse con Baldaio . «É unha paisaxe espectacular. Este tipo de bordos mariños non os temos no Mediterráneo. Ves que é unha zona contundente, en todos os sentidos: a formación das praias, os cantís e rocas, o mar rompendo con forza... A enseada da praia do Trece, por exemplo, é unha marabilla que che sobrecoge por todo o perigo que ten», comenta o artista valenciano.