MEMORIA DO LECER NOCTURNO NA CAPITAL DE BERGANTIÑOS | A principios dos 80 xerminaba un sector que deu moito de si
20 jun 2021 . Actualizado ás 05:00 h.«Iso daría para sentarse e escribir un libro», responde Manolo Gerpe con humor ao preguntarlle polos seus recordos dos inicios dos pubs en Carballo. De feito, podería escribilo el só, porque en solitario ou xunto a Enrique Pérez xestionou varios dos locais que creceron sobre todo na Rúa dá Estrela, pero tamén na paralela Ourense e, en moita menor medida, na perpendicular Baños Vellos.
E cando foi o arranque de todo? Fai corenta anos, sempre de xeito aproximado. Hai datas que varían (que se esqueceron) segundo con quen se fale, e ademais tampouco se pode establecer un punto exacto de saída, senón máis ben unha progresión lenta, incluída a transición de bares con ese algo máis que xa poderían entrar na categoría de pubs, sumado ao seu horario nocturno e o tipo de clientela. Entre 1980 e 1981, con matices, están eses momentos de sementa. Que nin sequera foron na Estrela. O Tolos, na rúa Coruña, alá polo 80, foi todo un precursor, lembra Antón Rodríguez Lista (Antón Guitoi). «Lembro que o tiñan dous profesores de FP, gustábanos moitos a uns amigos, e foi a nosa idea de facer o Silfo», explica, que chegaría un ou dous anos máis tarde, no 83. Elixiu a rúa Rosalía de Castro, un baixo dun deses colegas, e empezaba así unha aventura ininterrompida de 30 anos nada menos: o pub que máis tempo tivo de xeito continuado e sen cambio de nome alguén en Carballo. Despois colleu A Barra, un bar clásico da idade de ouro da hostalería entre Camiño Novo e Vázquez de Parga, e agora, tras a pandemia, deixouno.
En cálea Baños Vellos, Pablo Echegaray e o seu irmán montaron, polo 82, o Focos. Unha chiscadela ao sector eléctrico que marcou a súa vida empresarial. Onte lembraba aqueles inicios, incluída a súa aposta pola calidade: «Todo estaba pintado de laranxa e negro. Había un deseño moi moderno, cunha especie de tubos. Puxemos moi bos equipos, uns altavoces tremendos, e as luces. Viña xente de fóra, facíamos cousas especiais...», explica. Despois traspasouno e os novos donos xa lle puxeron o nome de Tubular , que é o que permaneceu cos anos, e ademais en dúas épocas. O rótulo que permanece é o das segunda. No medio houbo outros nomes, algúns efémeros, como o Código Bar. E neses anos iniciais non hai que esquecerse do Suso's, anterior no tempo, máis tarde AUnión , A Reserva ou La Frontera, na Desiderio Varela.
Pero o epicentro da movida estivo na Estrela, e tamén por ese inicio dos 80 nacía A Laranxa Mecánica, a cargo dun holandés, moi lembrado polos habituais da incipiente marcha. Este baixo deu moito de si cos anos, chamándose máis tarde o Grupo 5, e despois o Boana, e despois o John Ross... Gerpe tívoo durante 22 anos, pero máis aínda o Charol, que foi o seu primeiro local: 25 anos nada menos. Un Charol que tamén sería o Planet, pero iso, os dos continuos cambios de nomes, donos e decoración pasoulle a case todos neste tempo (ao Silfo, non).
Corenta anos son moitos, os propietarios van e veñen, e os clientes tamén. E as modas e os hábitos, con períodos de enorme éxito a outros de seca. Alguén algún día quizais poida facer unha árbore genealógico de cada local, con localización, período e variación de nomes. Un bo candidato sería Fran Rodríguez, que traballou e xestionou moitos deses locais nos últimos trinta anos. Máis anos non, porque non lle daba a idade. Moitos o coñecen aínda como o do Stone, pero foi un máis. Así que é unha boa referencia para recuperar marcas polas que pasaron centenares de traballadores e miles de clientes, sen que a seguinte lista sexa unha orde cronolóxica. Aos xa nomeados anteriormente pódese engadir o Patacón, A Real, o American (antes, A Sede), o 40º, o Xtreme, Twenty (antes Guayabero), RedClub (antes Britania), Keops, Play, Caimán, o Bule (Gerpe segue con el, xa como bar), Caimán, A Roda, o mítico MaiTai (non era un pub como tal, pero podíase incluír na ruta, ao lado dunha rúa Perú sen prolongar aínda), A Tentación (Javito fíxoa moi soada), o Colors... Dos vellos tempos, na memoria permanece a Ruela da rúa Río, e dos posteriores, o Esquema da Valle-Inclán. Na rúa Coruña tamén estivo o Gentile ou o Pillos. Se se estende a memoria e o concepto, o Peregrino ou a tasca Alsacia.
Antes da pandemia xa funcionaban só seis, que quedaron parados desde entón (ata o Balneario hao feito). Agora que parece que hai plans para recuperar aos poucos o lecer nocturno, xa se verá se reabren algúns dos que seguían activos, como o Goldie, o Goat, o Patacón, o American... Uns e outros, os de agora e os de antes, dinamizaron a noite de varias xeracións. E en non poucos houbo concertos, exposicións, actuacións de contacontos... Pola súa propia dinámica, moito máis nos da órbita da Estrela que no propio corazón da marcha. Moitas historias que, nese hipotético libro recompilatorio que apuntaba Manolo Gerpe, quizais habería que engadir as da Laracha, Ponteceso ou Cee (e sen dúbida Santa Comba), onde a evolución de pubs, aínda que menor, tamén foi notoria.