Carballo é zona libre de okupas, a pesar das 8.000 vivendas baleiras

Santiago Garrido Rial
s. g. rial CARBALLO / LA VOZ

CARBALLO MUNICIPIO

LAS VIVIENDAS DE LA VÁZQUEZ DE PARGA. El incendio de la sede de Vieiro hace casi dos semanas puso luz a un grave un problema latente en esos inmuebles de la calle Vázquez de Parga. No es exactamente un problema de okupas que hayan tomado esos locales (donde antes vivían los maestros y ahora quedan entidades como Cruz Vermella o el CRA Ponte da Pedra) como residencia, pero sí que personas del ámbito marginal se han adueñado de esos espacios para actos vandálicos o de trapicheos.
As VIVENDAS DA VÁZQUEZ DE PARGA. O incendio da sede de Vieiro hai case dúas semanas puxo luz a un grave un problema latente neses inmobles da rúa Vázquez de Parga. Non é exactamente un problema de okupas que teñan tomado eses locais (onde antes vivían os mestres e agora quedan entidades como Cruz Vermella ou o CRA Ponche dá Pedra) como residencia, pero si que persoas do ámbito marxinal apropiáronse deses espazos para actos vandálicos ou de trapicheos. ANA GARCIA

Os casos que houbo son case testemuñais, máis relacionados coa marxinalidade que con organizacións que planifican a entrada en pisos e casas sen uso

24 oct 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Carballo é un municipio libre de okupas. Unha boa noticia para veciños e propietarios, e máis aínda se se teñen en conta as case 8.000 vivendas baleiras, na zona urbana (case todas) e rural. Baleira, ou deshabitada, non sempre significa inacabada. Por suposto que exista unha enorme bolsa de pisos aos que lles faltan moitos dos elementos básicos, tanto desde os anos setenta e principios dos 80 como desde o bum do 2007, que por diversas razóns quedaron na estrutura.

Pero ese enorme censo de pisos, que consta no PXOM e que impediu planificar máis casas para os próximos anos ao constatar desde a Xunta que xa existe un amplo patrimonio inmobiliario, non entra, afortunadamente, nos obxectivos de organizacións que nos últimos tempos están a expandirse por determinados barrios das cidades, e mesmo por núcleos urbanos galegos con menos habitantes que o de Carballo (20.000 dos seus 31.000 empadroados). Por exemplo, profesionais da okupación xa están a empezar a instalarse en Barbanza, uns grupos organizados que acceden ás vivendas legalmente, pero máis tarde, concertadamente, deixan de pagar o alugueiro. Son aínda situacións illadas, nada que ver co que está a pasar noutras zonas de Galicia, e non en poucos casos e moi recentes: okupas que se apropiaron dun edificio histórico de sete alturas en pleno Casco Vello de Vigo, a conflitividade social que se desatou en Pelamios (Santiago) a poucos metros da catedral de Santiago; os problemas ocasionados en numerosas vivendas de Recimil, en Ferrol; os que se estableceron en rúas como a Doutor Fleming da Falperra, na Coruña...

En Carballo hai diversos factores que impiden situacións así. Xa só desde o primeiro contacto con alguén que quere alugar, como explica o axente inmobiliario Chus Arán. «Miramos moito a quen se colle, os filtros son moi importantes, e por tanto a seguridade é moi alta», explica. Prefire un inquilino fiable ao 100 % para axencia e donos antes que asinar sen máis. Pero apunta a máis factores-escudo: «Carballo é moi grande, pero para certas cousas é pequeno: se alguén se mete nunha casa, inmediatamente avísase aos titulares. No día xa se sabe, e actúase. Iso en moitas cidades non se fai porque nin se sabe de quen é este ou aquel piso. Aquí hai un control total».

Juan Seoane, edil de Seguridade, sinala que non hai coñecemento de denuncias por okupación, nin coñecemento de que existan aínda que non haxa denuncias, feito que destaca e que pon de relevo a seguridade existente, a pesar do enorme parque de vivendas que aparentemente non teñen actividade.

Do «inquilino» de Costa Nariga a unha casa abandonada na rúa Mirtos

Os casos coñecidos de okupación son tan escasos que se foron coñecendo case desde o mesmo día da entrada. Un deles ocorreu na fracasada urbanización Costa Nariga, na estrada de Razo, xusto ao pouco de acabarse as obras e antes de que empezase o desmantelamento do mobiliario e ata dos materiais de construción, interiores ¡e exteriores!. Outro ocorreu nunha vivenda abandonada da rúa Mirtos, pero nese caso estaba máis relacionado coa indigencia e exclusión social que cunha trama de usurpación da propiedade, aínda que os veciños fixeron constar ese feito e alertaron do temor que lles producía.

Máis alá da okupación como tal, o que si existe (en Carballo e en todas partes, antes e agora) son os inquilinos que nun momento determinado non queren pagar máis o alugueiro, ou que cando se van deixan o piso con moitos danos. Arán tivo que lidar con algún, pero engade que, afortunadamente, son os menos. «Por sorte, son os menos, pero, claro, que hai xente que se comporta así», explica.