En Íntegro, Afaber e Aspaber falan xa de «dependentes con serios atrasos cognitivos»
12 ago 2020 . Actualizado ás 19:06 h.Mañá xoves cumpriranse cinco meses do anuncio por parte do Goberno do estado de alarma e confinamento da poboación. Un estado de alarma que se deu por finiquitado o 21 de xuño e que trouxo consigo a denominada nova realidade. Pero a expansión do covid-19 en todo a área sanitaria da Coruña e Cee nas últimas xornadas ha obrigado á Xunta a decretar o peche dos centros de día e a prohibir as saídas e visitas ás residencias de anciáns ata nova orde, o que agudiza as secuelas físicas, e sobre todo psíquicas, das persoas con maior grao de dependencia.
A preocupación é máxima en colectivos como Afaber, Aspaber ou Íntegro. Ata tal punto que nestas entidades asistenciais falan xa de decenas de «usuarios dependentes con serios atrasos e problemas cognitivos». Na Asociación de Familiares de Enfermos de Alzheimer de Bergantiños (Afaber) a preocupación é máxima, segundo relatou Jesús Villar. «Levamos pechados dende o 14 de marzo e tiñamos previsto reabrir o vindeiro luns, día 17, e agora temos que seguir así ata nova orde. Temos 42 usuarios enfermos, pero oito xa non son recuperables, acumulan un retraso cognitivo tan acusado que non podemos facer nada por mellorar a súa situación. E por riba temos xa cinco familias que queren traer ata Afaber a outros familiares con síntomas en fase inicial, e non sabemos como imos facer porque isto vai para longo», argumentou Jesús Villar, quen lamentou que a estes centros non se lles teña en conta á hora de tomar decisións importantes: «Nós non somos bares, temos xente que nos necesita, non só os enfermos. Agora veño da asesoría porque tivemos que enviar ás 4 traballadoras de novo ao ERTE».
Incerteza
En similares termos expresouse o presidente de Íntegro, Adolfo López Baña: «Pechamos o 13 de marzo e íamos reabrir este luns ao 50% da capacidade, é dicir, con vinte usuarios. Agora con este peche temos a corenta persoas dependentes que non sabemos cando as poderemos tratar con normalidade, xa que nestes cinco meses o que fixemos foron visitas domésticas e atencións individualizadas. Pero preocúpanos varios pacientes, que acumulan un gran retraso cognitivo». E engadiu: «Esta semana traballaremos por videoconferencia, pero non sabemos aínda como faremos a vindeira semana».
«A nosa idea é poder reabrir ou un de setembro, pero non sabemos se ou poderemos facer, e en que condicións»
Na Asociación de Pais de Persoas con Discapacidade Intelectual (Aspaber), Dolores Fernández García sinalou que son 135 os usuarios, repartidos na residencia e os centros de día, ocupacional e educación: «A nosa idea é poder reabrir o un de setembro, pero non sabemos se o poderemos facer, e en que condicións. Estes cinco meses traballamos con programa Aspaber na casa, pero a realidade é que non é o mesmo que se o usuario ten un seguimento continuado e individualizado no propio centro. A pandemia provocou en varios casos un retraso na parte cognitiva e psíquica do enfermo».
Tamén as residencias
As restricións tamén chegan ás residencias de maiores da Costa da Morte. É o caso da DomusVi de Vimianzo, un centro con 150 maiores e 80 traballadores. O director, Rodrigo Ríos Fagundo, lembrou que a norma prohibe a saída dos usuarios e as visitas dos achegados: «Decidimos repartir aos nosos maiores en cinco grupos, en función do seu grao de dependencia. Así, se houbese un positivo evitariamos unha propagación do virus por toda a residencia e poderiamos trazabilizar a orixe dun posible brote». Iso si, lamentou que esta nova realidade afecte a un colectivo especialmente sensible: «Isto estase complicando grazas a que moita xente non fai as cousas ben». Rodrigo Ríos explicou que estas «lóxicas restricións» trae secuelas «anímicas e cognitivas» entre os maiores da residencia DomusVi: «É moi complicado explicarlle a un usuario que non é tan dependente e que pode facer unha vida relativamente normal que non pode saír á rúa por culpa da incidencia do covid-19, e o que é peor, que tampouco pode recibir visitas. Teñen moito medo a morrer sos sen despedirse dos seus».