A finalidade da caza do raposo na nosa Comunidade e os seus obxectivos son varios e ben definidos. Por unha banda, o abandono do rural galego, a actividade humana e o cambio que sufriron os nosos montes nas últimas décadas fixo que as poboacións de determinadas especies disparásense en detrimento de outras. Xabarís, corzos e raposos atopan hoxe en día un hábitat perfecto, con alimento e refuxio en contraposición de coellos e perdices que precisan montes traballados, cultivos de cereal, sementas, etcétera, cousa que non atopan. Isto fai necesario que se realice un control poboacional sobre devanditas especies, neste caso o raposo. Sen un depredador natural, é preciso controlar a súa poboación para mellorar a existencia doutras especies e que dita densidade non interfira negativamente no ecosistema.
As cacerías son unha fonte de información do que ocorre nos nosos montes e máis no estado sanitario do raposo, e é aí onde a Federación Galega de Caza non perde a oportunidade de realizar unha análise científica e muestral das capturas que se realizan. Nos devanditos campionatos un grupo de veterinarios analizan, sacan mostras e visionan todas as capturas e obteñen diferentes resultados que informan da existencia ou non de enfermidades, parasitaciones..., que son datos moi relevantes para a saúde dos nosos raposos e a posibilidade de detectar posibles enfermidades que poida transmitir á cabana gandeira ou aos humanos.
Outro dato é que entre o 2010 e o 2017 os condutores galegos sufriron 500 accidentes de tráfico producidos por raposos, e como é lóxico, o número sería superior se non se realizase un control poboacional. Isto mesmo e en maior medida esta a ocorrer cos xabarís na rede viaria. E xa para rematar, a caza en Galicia ten un arraigado carácter social, é unha actividade deportiva que dinamiza e reporta economía aos nosos pobos que cada día están máis deprimidos.
A superficie de Galicia é de case 30.000 quilómetros cadrados e a densidade de raposos atópase entre 1,6 e 2 exemplares por quilómetro cadrado segundo os datos recolleitos por Luis Eusebio Fidalgo, veterinario e profesor titular da USC. Estas densidades son as máis altas da Península e substancialmente máis altas do que recomenda dá UE para manter baixo control enfermidades como a rabia ou sarna das cales pode ser portador o raposo.
A pesar diso, os cazadores, a través das sociedades de caza e dos plans de ordenación cinexética e plans de aproveitamento anuais que teñen que acatar e ser realizados, aprobados e supervisados por técnicos da Administración teñen marcados cotas de captura das diferentes especies, entre elas o raposo. Como se pode ver a caza do raposo esta totalmente regulada, xestionada e é sostible.