A representación da zona no ERE das ferroaleaciones queda en mínimos
12 feb 2019 . Actualizado ás 20:02 h.O tecido industrial da Costa da Morte non só se esfiaña senón que vai camiño de acabar feito farrapos. Á perda de fontes de emprego tan importantes como eran Limeisa, Cerámicas O Progreso, Cristalglass, Celtibox, Gelucho Romar, Aplihorsa ou mesmo varios anos antes Sicar Line, sumouse o fracaso de proxectos como Mineira de Corcoesto, a fábrica de tubos de Cee ou a plantación de batata, por non falar da situación que atravesan os poucos talleres téxtiles que sobreviven. Por iso é polo que -á marxe de asentamentos puntuais como o de Inditex na Laracha e o auxe do polígono de Carballo- o máis que probable desmantelamento da térmica de Meirama e a incerteza que se cerne sobre Ferroatlántica resultan auténticas puñadas no estómago dun sector que se caracteriza polos salarios e condicións dignas e pola súa capacidade para xerar emprego indirecto.
O que vai pasar con Ferroatlántica resulta todo unha incógnita, aínda que o que si parece claro, despois da primeira reunión de onte en Madrid, é que a Costa da Morte vai ter moi pouco ou nada que dicir na negociación do Expediente de Regulación de Emprego Temporal (ERTE). A representatividade maioritaria da parte social vana ostentar, a non ser que se remedie por vía xudicial, sindicatos que actualmente non teñen presenza en Cee-Dumbría e as centrais hidroeléctricas.
En Naturgy, desde o anuncio a mediados de xaneiro do cesamento da actividade na central térmica de Meirama a partir do 30 de xuño do 2020, son varias as opcións que se barallan como alternativas, aínda que aínda non hai nada concretado.
Segundo apuntou onte o presidente do comité de empresa, Bautista Vega Tato, na multinacional aínda non lles comunicaron que pensan facer coas actuais instalacións. O que si se lles apuntou é o plan previsto para os 77 empregados fixos adscritos ao centro de produción: «A empresa propuxo a prexubilación da metade do cadro de persoal, que ten, de media, máis de 55 anos, e a recolocación do resto dos compañeiros noutros centros», comentou Vega Tato, quen deixou claro que estes traslados «serían voluntarios e consensuados e sempre dentro de Galicia».
Ademais do futuro laboral dos 77 traballadores no comité de empresa preocupa que vai pasar coa central térmica de Meirama dentro de 16 meses. «A empresa propón unha planta de biogás, pero non o vemos ben, porque a xeración de emprego sería mínima para a bisbarra. Nós propoñemos un ciclo combinado de xeración eléctrica con gas, como existe en Sabón, por dous motivos. Un, porque parte das instalacións xa están feitas, co que o investimento non sería elevado; e segundo, porque suporía a xeración de emprego e o mantemento do actual», dixo Vega Tato.
O representante sindical anunciou tamén unha reunión en Madrid, fixada en principio para o día 21 deste mes, entre os sindicatos e a dirección da multinacional para abordar unha serie de cuestións, «entre elas, o futuro da central térmica». En todo caso, o representante da CIG non se mostrou moi esperanzado de que a empresa fixe, ou presente, un calendario definitivo de traballo ou unha proposta alternativa á térmica. Bautista Vega si dixo que nese encontro solicitará a Naturgy que se sitúe sobre o que desexa facer en Meirama unha vez finalice a actividade da térmica.
Os exmiembros de UGT e CC.OO. da Costa da Morte quedan fóra da mesa en Madrid
A primeira xornada de negociacións do ERE de Ferroatlántica en Madrid, que arrincou ás 11.30 horas e ao fío das sete da tarde aínda seguía, só serviu para discutir a composición da mesa, na que non estarán representados os sete exmiembros de UGT e CC.OO. da Costa da Morte, unicamente farao a CIG, que tratou de impugnar esta repartición xa que consideran que o resto dos seus compañeiros en CEE-Dumbría e as centrais tamén deben participar. De feito, os sete agora independentes enviaron un escrito de queixa que se leu onte, pero que non ten poder xurídico algún.
A disxuntiva está entre si a representación é por centros de traballo (6 Cee-Dumbría-centrais, 3 Sabón, 3 Santander e 1 Madrid) ou por seccións sindicais (6 UGT, 3 CIG, 2 CC.OO. e 1 USO). Os sindicatos estatais e a empresa optaron pola segunda opción, como denuncian desde a CIG, co que a Costa da Morte pasa de ser maioritaria a residual.