Un astrofotógrafo coruñés inmortalizou esta luz sobre o satélite, algo moi difícil de conseguir. As condicións actuais, cun ceo moi despexado permitiron captar o fenómeno
28 sep 2018 . Actualizado ás 15:47 h.A poderosa influencia do anticiclón dos Azores sobre Galicia tradúcese nunha situación pouco habitual. Estes días o ceo de toda a comunidade non presenta nin unha soa nube. A atmosfera está tan despexada que se poden observar fenómenos en grao sumo escurridizo, por exemplo o raio verde. Durante o ocaso, se as condicións meteorolóxicas o permiten, apréciase un feixe verde produto da refracción da luz branca nas diferentes cores do arco iris. «En Galicia non resulta tan complicado de ver porque hai unha ampla fachada marítima para contemplar unha posta de sol. Iso si, requírese dun ceo moi limpo», asegura o astrofotógrafo coruñés Óscar Blanco. Este evento atmosférico que inspirou ao mesmísimo Julio Verne asóciase co astro rei, cando a estrela desaparece polo horizonte.
«Hai dous tipos diferentes. Un raio verde que asoma como o último escintileo do sol e que pode aparecer tanto no atardecer como o amencer, e outro que xorde nas pavías superior do astro», explica. Con todo, Óscar logrou onte inmortalizar un escintileo verde sobre a primeira lúa chea do outono mentres o satélite púñase por detrás da torre de Hércules. O resultado foi unha instantánea tan espectacular como difícil de conseguir. «Levanteime ás 6.30 da mañá para ir ao faro de Mera e estar preparado no sitio exacto. Levaba agardando este momento un par de semanas», recoñece. Na astrofografía querer non sempre significa poder, xa que interveñen demasiados factores. En Galicia as nubes adoitan ser a miúdo un problema. Pero onte aliáronse a astronomía e a meteoroloxía. O ceo non podía estar máis despexado e a Lúa vén de cruzar o punto do ecuador celeste no seu movemento aparente cara ao sur. É dicir, o satélite atopábase na posición perfecta na súa órbita ao redor da Terra. Se alguén volvese o mes que vén para intentar captar un raio verde lunar e o ceo estivese igual de limpo atoparíase con que a Lúa non pasaría por detrás do faro coruñés. «Coincidiu ademais que cando saía o sol se puña a lúa chea e, xa que logo, despedíase con certa escuridade. Hoxe a Lúa xa non estará do todo chea e ademais porase despois de que o sol teña saído, con moita máis luz, e o efecto non será o mesmo», asegura. Moito antes de ter esa imaxe na súa visor Óscar visualizouna na súa mente, «pero desde que a pensei ata que a puiden facer pasaron anos», confesa.