O ribeirense foi un dos afortunados políticos que estivo presente na primeira lexislatura do Parlamento galego e tamén dos poucos que recibiu unha distinción da NASA
10 oct 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Santos Oujo Bello (Ribeira, 1943) é un xubilado feliz. Recoñece que é un melómano de sempre. Colgou os bártulos e agora dedícase a vivir a vida. E é que non hai nada como «un amencer lendo un libro ou escoitar música clásica. É algo fantástico». Pasou moitos anos fóra da súa cidade natal: Ribeira. Madrid e Ourense foron lugares habituais de residencia debido ao seu traballo. Agora goza do mar e da paisaxe da comarca barbancesa onde se sente moi a gusto.
Os seus principais praceres son: «A familia, a lectura e gústanme os amigos. Teño moitos coñecidos, pero poucos amigos. Estes ven na alegría e na tristeza. Tamén me encanta convivir coa xente e axudar ás persoas, dentro das miñas posibilidades. O que dou non paga a felicidade que atopo».
Santos Oujo séntese realizado e agora goza de todo o que lle rodea. É unha persoa humilde. Bota a vista atrás e lembra os seus comezos profesionais e políticos. Enxeñeiro superior de Telecomunicacións e licenciado en Ciencias Empresariais. Plantouse en Madrid para sacar o número uno nas oposicións de Telefónica. Fala inglés e francés, o que lle permitiu viaxar por todo o mundo como alto cargo da empresa. Foi unha época «intensa e apaixonante».
O ribeirense participou no equipo español que colaborou coa NASA cando o home pisou por primeira vez a Lúa. A súa contribución foi recoñecida cun diploma por parte dos americanos: «Foi unha satisfacción persoal moi grande».
Pero Galicia estaba nas súas preferencias: «Aterrei en Ourense como delegado provincial da compaña. Aí comecei a miña carreira política da man de Eulogio Gómez Franqueira. Fun deputado autonómico na primeira lexislatura e estiven 18 anos, dos cales tres os pasei como conselleiro de Industria, Comercio e Turismo. Deixeino cando estaba todo tranquilo para volver á miña antiga profesión». Viviu a política con intensidade, «Empecei nun momento histórico nunha actividade apaixonante». Está moi orgulloso desa época xa que intentou axudar todo o que puido, pero do que máis satisfeito séntese é de que «nunca mentín na miña vida política a propósito».
A xubilación chegoulle nun bo momento, fai oito anos: «Adapteime perfectamente». A lectura absórbelle moito do seu tempo libre e tamén o xadrez. É membro da Fundación Valle-Inclán e presidente da «humilde institución do Ateneo Valle-Inclán de Ribeira, unha entidade que é posible grazas aos irmáns Lijó». A cultura é a súa paixón. Recoñece que en casa ten máis de dous miles libros. Un dos seus desexos é ser avó e ameaza aos seus dous fillos: «Se non me dan un neto, adoptámolo». Mentres, agardará lendo ou escoitando música.
Fun
Parlamentario galego durante 18 anos e conselleiro de Industria
Son
Membro da Fundación Valle-Inclán e presidente do Ateneo de Ribeira