Que será será

RIBEIRA

MARCOS CREO

23 may 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

oventa e sete anos tiña a actriz Doris Day cando nos deixou o pasado 13 de maio, día de advocación mariana de Fátima. Pero ao contrario da grandiosidade rayana co profano da basílica portuguesa, ela deixou dito antes de morrer que non quería monumento nin tumba, nin tampouco funeral. Con todo, deixounos unha frase dentro dunha canción: Que será será. E ela mesma contestábanos na preciosa película O home que sabía demasiado: «O futuro non está nas nosas mans».

Está o futuro en mans do Partido Popular de Ribeira? ¡Hum! Un partido que presume de ter logrado consensos durante o último mandato semella que tales consensos foron máis ben mérito da oposición que do propio equipo de goberno da cidade, pois se non Como se explican as escisións habidas nos últimos tempos, que posiblemente lles leve a ter que deixar o goberno despois de 32 anos de AP/PP pois tanto monta? ¡Nai miña! 32 anos de goberno. Un terzo da vida de Doris Day é demasiado tempo. E amais as escisións…

¡Ai as escisións! Malas, moi malas para as dúas partes. Aínda que, en principio, a frescura das plantas dos que se afastan (ao parecer regadas por veterano e barbudo líder) pareza florecer con vistosas cores, pronto se marchitan por carecer dese imprescindible zume que non adoita fluír entre disidentes variados, faltos do imprescindible arroupe ideolóxico… A non ser que ambas as ramas nadas do mesma árbore mestúrense no mesmo macetero, unha vez trasplantado o cepellón discordante a un favorable invernadoiro en Madrid ou mesmo en Santiago. Por iso, como ben se preguntaba a actriz Doris Day, Que será será. Vaia vostede a saber.

Se analizamos as últimas enquisas de La Voz de Galicia, é posible que nin os escindidos nin os do tronco orixinal consigan formar goberno; a menos que dispoñan de votos serviciales que adoitan prestarse, como outras veces ten ocorrido e adoita suceder en casos de mutua conveniencia, iso si, disfrazada de ben común.

De acordo con ditas enquisas, PSOE, BNG, PP e PBBI (por orde de antigüidade), aínda seguen vivos. E se loitan con forza e sen complexos ata última hora, calquera deles pode erixirse en líder e facerse co bastón de mando. Os demais quizais sirvan para rabuñar un par de concelleiros e ver se por algunha chatarrería quedan goznes de segunda man, susceptibles de ser utilizados como valiosa bisagra.

Antes do día 13, estaba convencido de que Doris Day morrera anos ha e xa ven que non. Así que, nin caso ao devandito e ánimo a todos. E pensemos no exemplo da actriz: a vida pódese culminar sen necesidade de monumentos nin bastóns de mando… e claro, de funerais e enterros mellor non falar, pois non hai concello que tal pena mereza. E así, permítanme finalizar con ese enigmático «what will be will be» con que remata a letra da preciosa canción -O que teña que ser será-.