A investigación revela que a droga que portaba o remolcador Titán Terceiro tería que ter chegado ao porto barbancés para acabar, por estrada, nun destino descoñecido
22 feb 2019 . Actualizado ás 17:40 h.A versión oficial da operación Barranca Bermeja relata que o remolcador Titán Terceiro partiu de Senegal (Dakar) para cargar 1.700 quilos de cocaína a «unhas 600 millas da costa de Güiana -Surinam entre o 27 e o 28 de xullo do 2018». Logo, «a unhas 80 ou 100 millas das costas galegas (9 de agosto ás 23 horas), sería traspasado ao pesqueiro Sempre Cacharelos» (con base no porto de Ribeira) para acabar en «algún punto adxacente A Pobra do Caramiñal». O posterior «transporte por estrada faríase coa furgoneta Iveco Daily (matrícula 6497-KGH) alugada desde o día 6 de agosto ata o 18 de agosto para emprender unha viaxe a destino descoñecido».
A síntese da investigación, que durou ano e medio, deixa moitos e importantes detalles no tinteiro. O primeiro pasa pola presunta intención dos acusados de descargar a droga no porto de Ribeira coma se de salmonetes recentemente capturados tratásese. E todo a plena luz do día aproveitando a gran actividade que rexistra entre semana o peirao de Santa Uxía. As pretensións dos acusados poñen tamén de manifesto, a pesar da gran presión policial existente na ría, que Arousa segue sendo un patio de recreo apetecible para estas organizacións (a operación Mito contra Sito Miñanco, tamén no 2018, é outro exemplo).
Para entender a evolución da Barranca Bermejo hai que diferenciar dúas etapas. Na primeira, ata marzo do 2018, os considerados xefes, con Víctor Manuel Pérez Santos á cabeza, pretendían xestionar o alixo cunha organización portuguesa á que terían chegado por mediación de Manuel Charlín Gama e o seu fillo Melchor. A falta de confianza, tras varias viaxes a Portugal co mesmo Melchor, e o feito de que devanditos socios «estaban a ser investigados pola Policía Judiciaria por delitos da mesma natureza, entre eles Arlindo Roberto Ferreira e Adriano Ferreira Afonso», fixo, segundo a tese policial, que se desprazase da operación á familia arousá para buscar outro provedor.
Baralláronse varios nomes, destacando o de Sito Miñancou, tal e como expoñen nunha conversación Luis Manuel Rodríguez Parada e Manuel García Vilasoa: «Vaille a marcha e se falla calquera cousa subir ela á lancha e vaina a descargar [...] hai xente que o leva na pel, no sangue». O novo contacto, finalmente, chamouse Paul Wouter, residente en Marbella , «de 50 a 60 anos de idade, 1,80 de estatura, complexión normal, pelo branco e lentes de pasta». As reunións dos principais acusados con Wouter empezaron a sucederse en Galicia e Marbella. Mesmo a súa relación coa Güiana, «onde ten grandes contactos con organizacións da zona», vincúlase co feito de que a coca se cargase a 600 millas do país.
Especialmente válidas, a ollos da instrución e do Greco da Policía Nacional, foron as reunións con outro acusado aínda en prisión provisional, Mario Otero (o seu fillo tamén figura entre os investigados), encargado de «coordinar os movementos do Titán Terceiro cun teléfono de seguridade para comunicarse». Tamén ten un local ocupado por unha empresa de peixe e marisco ao seu nome en o mesmo porto de Ribeira que, segundo o Greco, apenas rexistrou actividade comercial nos últimos anos. Tras as detencións, ambos aseguraron que eran socios na compra e venda de bivalvo e peixe. Para a instrución, a coartada carece de fundamento: «Non hai nin contratos, nin facturas, nin pagamentos acreditados entre eles e as súas empresas».