Un ano máis tarde, dous celeiros, en Boiro e en Muros, volven estar dispoñibles nun portal de Internet
22 oct 2019 . Actualizado ás 12:02 h.Segundas partes nunca foron boas. Ou polo menos iso din das películas. Poñamos que a primeira entrega desta tivo lugar hai máis dun ano, concretamente en setembro do 2018, cando saíron á luz tres casos de hórreos da comarca que se ofertaban para a súa venda a través dun coñecido portal da Rede, Milanuncios. Tras a publicación realizada por este medio, devanditos anuncios foron retirados. Transcorrido este tempo, volveuse a colgar o cartel dixital de véndese hórreo». Iso si, nun dos casos con mil euros de rebaixa.
Trátase de dous cabaceiras localizadas nos municipios de Muros e de Boiro. Nesta ocasión, chama notablemente a atención a ausencia do terceiro celeiro -tamén muradán e situado en Louro- que tamén se publicitaba hai un ano e que chegou a levar escrito nas súas portas a icónica frase e o correspondente número de teléfono do seu propietario. Por se o mercadeo dun elemento patrimonial e etnográfico non fose suficientemente desalentador, aquel exemplar mesmo estaba recollido como referente dos estilos de Muros e Carnota na obra académica dos profesores José Ramón Soraluce e Xosé Fernández.
Pero, cal é a verdadeira gravidade que se esconde tras a venda dun hórreo? En realidade ningunha, xa que este pode ser obxecto de intercambio como calquera outro ben. O que posiblemente descoñezan os potenciais compradores é que o que si se sanciona é o traslado do propio elemento con multas que poden acadar os 120.000 euros. É dicir, esta hipotética adquisición equivalería a comprar un coche que nunca podería ser retirado do garaxe da persoa que o vende .
«Listo para transportar»
Mentres que o prezo do hórreo de Uhía foi fixado en 6.000 euros -mesma cantidade que se pedía polo de Louro hai un ano-, o boirense regresou ao mercado por 5.000. No entanto, na descrición deste último o seu vendedor deixa claro: «Non é o da foto. Totalmente desmontado, listo para transportar». Exactamente o que prohibe a Dirección Xeral de Patrimonio para calquera cabaceira realizada en pedra ou madeira e co agravante daqueles anteriores ao ano 1901, que contan de seu coa declaración de Ben de Interese Cultural (BIC).
Dende a publicación dá última Lei de Patrimonio Cultural de Galicia, do 16 de maio do 2016, estimamos que é probable que 200 hórreos fosen espoliados»
Este non é un problema exclusivo da comarca, tal e como explicou o presidente da Asociación en Defensa do Patrimonio Cultural de Galicia (Apatrigal), Carlos Fernández Coto: «Dende a publicación da última Lei de Patrimonio Cultural de Galicia, do 16 de maio do 2016, estimamos que é probable que 200 hórreos fosen espoliados».
Desde este colectivo xa estreitaron o cerco sobre estes casos, e moitos outros, no pasado. Tanto, que chegaron a enviar senllas misivas a Milanuncios e a Wallapop -outro portal de compravenda- advertíndolles de que poderían estar a se converter en colaboradores necesarios dun acto ilícito. «Respondéronnos que crían que non estaban infrinxindo ningunha das súas normas internas, pero nós referiámonos á lexislación», explicou o responsable de Apatrigal.
Vender a identidade
Precisamente, Coto ironiza ao propor un cambio na descrición destes anuncios máis enfocado á súa realidade: «Malvéndese a historia de Galicia». O arquitecto ten claro que é o que protexe a lexislación, máis aló dunha mera estrutura destinada á almacenaxe. «Os hórreos significaron para os galegos a riqueza, a maior tamaño, maior capacidade de produción e, polo tanto, do poder familiar», destacou Coto, para sinalar que «temos unha total desafección polo noso patrimonio cultural, pasa o mesmo co inmaterial, como a lingua».
Desde Apatrigal tamén lembran que hai unha alta porcentaxe de propietarios e compradores que descoñecen esta lei. Nalgunhas ocasións suceden escenas como a ocorrida en Rianxo fai preto de dous anos, cando un veciño preguntou no Concello se era posible trasladalo e comunicóuselle que non. E é que a información é vital para que os únicos hórreos en venda sexan os das tendas de agasallos.
