Os canteiráns Pablo Rey e Luis Rodríguez celebran o seu gol número 100 e o primeiro
23 abr 2019 . Actualizado ás 16:06 h.Experiencia fronte a mocidade. Apromo fronte a ilusión. Nin Pablo Rey nin Luis Rodríguez esquecerán nunca o encontro disputado este domingo fronte ao Boiro. Ambos os ferroláns e canteiráns do Racing representan o valor da base do club. Pablo Rey , convertido xa en lenda ?esta tempada celebrou o décimo quinto aniversario do seu debut coa camiseta verde do primeiro equipo? tras marcar o seu gol número 100. E Luis Rodríguez, xuvenil que iniciou a súa conta persoal de goles co primeiro equipo.
«É un detalle enorme por parte dos afeccionados ter preparada a pancarta. Estou moi contento de superar o reto, pertencer á historia deste club e sobre todo de colaborar a que o equipo gañe e a seguir primeiros», agradeceu o capitán tras o encontro. Co lema «Xa eras historia racinguista, agora es lenda», quixeron homenaxearlle ao converterse no máximo goleador do club superando a marca do mítico Pazolo. «O tema de que se centre todo en min, en aspectos individuais, evidentemente éncheme de orgullo, pero non hai que esquecerse da tempada que están facendo os meus compañeiros, todo o esforzo que estamos a facer con todas as cousas que nos están pasando ao longo do ano», lembrou o mediocentro. E é que o capitán aproveitou a avalancha de felicitacións para destacar o enorme traballo que está realizando un vestiario mermado polas graves lesións, pero que, aínda así, consegue manter o liderado e aspira a todo. «Tócame ser o centro de atención pero sen eles, as axudas de Marcos, Adri, Joselu, Juan... de todo o equipo, non sería capaz de meter os que levo», agradeceu.
Un momento tan especial da súa carreira quíxollo dedicar á súa familia e amigos. «Acórdome da xente máis próxima, quen están cando chego a casa despois de perder e non saíron as cousas. Son cos que falo e levántanme o ánimo. Pero que ninguén se esqueza que isto o conseguiron todos os compañeiros que tiven no Racing, adestradores, o club e a afección», insistiu.
O mellor da súa carreira no club ferrolán é a gratitude da afección. «O cariño é o que me levo, para min é o meu título particular. Iso non o consegue todo o mundo e facelo coa xente da miña cidade éncheme de orgullo», agradeceu.
Aínda que nunca perde de vista o obxectivo primordial do ano, devolver o club a Segunda B, esta tempada está a ser a máis prolífera da súa carreira en canto goles. Xa leva 22 goles no que vai de tempada -«desde prebenjamines creo que é a tempada con máis goles, é o mellor ano», chanceou-, quedan cinco partidos e a conta só pode aumentar. «Xa lles dixen aos meus compañeiros que seguir marcando é algo que me importa, pero non se me borra da cabeza o obxectivo final e o miniobjetivo que temos antes de ascender, que é quedar primeiros. Todos sabemos que che dificulta menos as cousas. Ninguén me quita da cabeza que temos que quedar primeiros e ascender», lembrou.
Sentado ao seu lado e mirando de esguello o máxico balón da xornada ?que levou o capitán como recordo? estaba Luis Rodríguez. O dianteiro xuvenil converteuse no máis chamado por Emilio Larraz nas convocatorias do primeiro equipo. E o domingo tivo a súa recompensa estreando o seu marcador. «O primeiro gol e na Malata é o que levo soñando desde que cheguei ao club, pero o de Pablo é máis difícil», valorou. Un par de xornadas antes xa rozou o gol, espinita que se sacou fronte ao Boiro. «Como atacante é o que me gusta. O outro día fóiseme moi alta, pero neste partido dixen ‘Esta non se me escapa'», chanceou. Luis mellora cada partido que xoga e non para de cegar á afección pola súa entrega, personalidade e calidade. «A medida que o míster me vai dando minutos, os que quere e pode, eu os intento aproveitar ao máximo. É certo que canto máis xogo me sinto máis confiado e coa axuda dos compañeiros é moito máis doado», agradeceu.
Trece xuvenís
A canteira racinguista está tendo un papel importantísimo esta tempada para completar as convocatorias de Emilio Larraz dado a praga de graves lesións do primeiro equipo. No que vai de competición xa foron chamados trece xuvenís, tal e como recolle o historiador do Racing, Jorge Deza: o porteiro Regueira; os defensas Alberto, Couselo, Iván, Galego e Tomei; os mediocentro Belas, Borja Pita, Edu Blanco , Iñaki Leonardo, Sergio Otero e Manu Fernández; e o dianteiro Luis Rodríguez. E oito deles gozaron de minutos ?Iván, Galego, Tomei, Borja Pita, Edu Blanco , Iñaki Leonardo, Sergio Otero e Luis Rodríguez?. Un auténtico arsenal de promesas do balón que xa agardan superar a barreira de goles imposta por Pablo Rey .