As fábricas da comarca despacharon tres millóns de quilos menos que no 2017
21 jul 2019 . Actualizado ás 13:06 h.O xeo é unha das principais pezas da engrenaxe do sector pesqueiro da comarca. E é que este material é imprescindible para a conservación do peixe e do marisco para que chegue nas mellores condicións posibles desde os portos da comarca. Na zona hai catro fábricas que se dedican a esta actividade, e en todas elas notaron un descenso importante. O ano pasado as firmas que operan na zona produciron 20.797 toneladas, unhas tres mil menos que no exercicio anterior.
Asínaa Servizos de Frío Riveira é a que maior volume de negocio ten na zona pois durante o 2018, segundo apuntaron desde a empresa, dispensaron unhas 14.000 toneladas. Esta cantidade é similar á do exercicio anterior, posto que a produción se está mantendo estable nos últimos anos. Con todo, desde a factoría sinalaron que nos últimos tempos notaron un descenso nas vendas pois a demanda foi caendo principalmente naqueles barcos que faenan fóra.
Maquinaria a bordo
Un dos seus principais clientes eran os palangreiros, pero cando crearon empresas mixtas e fóronse para Marrocos as vendas resistíronse de forma considerable. Outra cuestión que lles causou certo prexuízo foi que moitos arrastreiros con base en Santa Uxía foron incorporando nas súas adegas maquinaria para facer o seu propio xeo, polo que este é un colectivo que aos poucos está a deixar de abastecerse nos seus almacéns.
A pesar destes contratempos, insistiron en que a actividade é importante, xa que os seus maiores clientes son os barcos e empresas da zona que acoden a proverse deste material imprescindible para manter fresco o peixe e o marisco. Tamén teñen un peso importante nas súas vendas os pequenos comercializadores que acoden á lonxa da capital barbancesa a facer as súas compras diarias. O prezo dunha tonelada deste material pode roldar os 45 euros.
Pola súa banda, a fábrica da confraría de Muros dispensou o ano pasado 1.152 toneladas, unhas trescentas menos que no anterior. Fontes da entidade indicaron que cada exercicio serven menos porque se reduciu o número de barcos no porto. Ademais o único arrastreiro que mantén a súa base na vila posúe unha máquina propia a bordo. Aínda así, fan entre catro e cinco toneladas diarias e os seus maiores clientes son ademais das embarcacións da zona, os vendedores ambulantes e mesmo teñen entre os seus compradores á empresa que cultiva salmóns en gaiolas na ría de Muros-Noia.
O depósito de Portosín é propietario da súa propia fábrica de xeo. A produción do 2018 foi de 2.445 toneladas, 42 menos que hai dous anos. Os maiores consumidores son os cerqueiros e os vendedores ambulantes de peixe que acoden a proverse de mercancía.
Enerxía Ribeira é outra factoría da capital barbancesa que produciu 3.200 toneladas o ano pasado. No 2017 ascendeu a 5.100. Desde a empresa comentaron que cada vez hai menos barcos e iso repercute na produción e máis aínda cos arrastreiros que incorporan a súa propia maquinaria.
Eduardo Carreño: «Ou peixe canto mellor conservado estea, pagar máis»
E l portosinense Eduardo Carreño ten un barco que se dedica ao cerco. O armador compra xeo para manter en condicións todo o peixe capturado. Recoñece que é un gasto importante, pero non queda máis remedio que asumilo posto que «é unha mercancía moi necesaria para a nosa actividade».
Aínda que ten base en Portosín, é dos que se moven durante ctodo o ano. Participa na costeira da anchoa no País Vasco e tamén sobe con asiduidade á zona da Coruña. Afirma que canto máis material consumen «mellor para nós, pois iso quere dicir que estamos a pescar ben». Ao ano pode comprar 500 toneladas de xeo, que supón un gasto de 3.000 euros.
Comenta que na súa embarcación, «non choramos ou xeo, pois ou peixe canto mellor conservado estea, pagar máis e ten mellor presenza». A costeira do bocarte implica máis consumo e ademais, no País Vasco é máis caro que en Galicia, «pero ou que importa e meter peixe a bordo», di.