En poucos días as páxinas de La Voz de Galicia fixéronse eco de dúas noticias preocupantes para a saúde dun país. Inquietantes se atendemos á resposta -ou falta dela- dada desde os diferentes gobernos. Por unha banda dabámonos/dabámosnos de bruzos contra a triste realidade de que os consumidores eléctricos españois -domésticos e empresas- pagan pola luz un 21 % máis que os franceses e un 32 % máis que os alemáns. Por outra, máis triste aínda, de que as mortes por suicidio de mozos xa superan aos que perden a vida en accidente de tráfico. Empezando por esta última, que fan os poderes públicos ante esta horrible realidade? Nada ou case nada. É posible que fixesen máis se puidesen recadar case mil millóns (930,5) entre taxas e multas, como a través da Dirección Xeral de Tráfico? Sen acritude, que xa sei que é polo noso ben, pero nin o dubido; é máis, podo ver ao ínclito Pere Navarro dándoo todo.
A primeira noticia enténdese mellor tendo en conta tantos anos de portas xiratorias -con González e Aznar como máximos expoñentes- e de que o sistema eléctrico español convertésese no pozo sen fondo do que sacar diñeiro para todos os despropósitos públicos habidos e por haber. De feito, o prezo da enerxía representa o 35 % da factura da luz, sendo o resto peaxes e impostos. Un asunto que nunca se abordou con seriedade e imparcialidade, un pano con tantos zurcidos que nin se sabe cal é a cor primaria e onde cada puntada deuse polo interese económico de catro. Con estes e outros datos, Europa está cada día máis lonxe e África máis preto.