O autor rescata unha obra do xénero policíaco que escribiu en homenaxe ao seu pai
17 ago 2018 . Actualizado ás 11:41 h.Nos seus primeiros recordos, José Antonio González Queiro xa estaba acompañado dun libro. A illa do tesouro, Viaxe ao centro da terra ou as obras de Víctor Hugo ocupan unha infancia sedienta de aventuras. Durante a súa adolescencia, caeu nas súas mans, case por accidente, Despois do funeral, de Agatha Christie, unha autora que o encandeou ata o punto de modificar os seus gustos á hora de elixir un novo amigo no quiosco. Con 18 anos, González leuse a bibliografía completa da raíña do crime. En busca de novos retos, escribiu a súa propia historia, pero quedou durmindo o soño dos xustos. Máis de 40 anos despois, decidiu publicala como A mansión dos Navas.
Como non podía ser doutro modo, González elixiu o xénero policíaco. Ambientada no ano 1956, narra os sucesos que van ocorrendo no interior da mansión dos marqueses de Navas. En todo momento, o autor trata de reflectir as diferentes formas de ver as cousas que tiñan os señores da casa e os seus criados: «Fago especial fincapé nas perspectivas que teñen uns e outros nos sucesos inesperados que van ocorrendo, propias da clase á que pertencían. Sucede un crime, interveñen detectives... Reflexo tamén como se resolvían este tipo de casos na época franquista».
A presentación do seu novo libro terá lugar hoxe a as 21.00 horas nas instalacións da Sociedade Liceo, en Noia. Con todo, González colgou o libro en Amazon en outubro do ano pasado e obtivo uns resultados que lle sorprenderon: «Foi un éxito. É das novelas máis vendidas do seu xénero. Agora quéroa dar a coñecer máis cumpridamente, aínda que Amazon é unha plataforma que chega a todo o mundo».
As editoriais
Coa súa primeira publicación, Raziel e o espertar dos soños, a experiencia de González no mundo das editoriais non foi do todo satisfactoria. Buscando outras posibilidades de chegar ao público, a súa filla animouno e axudou a colocar a súa nova obra: «Coa editorial foime ben, pero tiven un par de incidentes que non me gustaron. Teño unha filla que é filóloga e tamén deseñadora gráfica».
Despois de case un ano da súa estrea na Rede, González asegura que «repetir». No seu primeiro mes, o escritor acumulou 13.000 páxinas lidas na plataforma Kindle e goza dunha valoración de 4,7 estrelas. A súa popularidade subiu como a espuma, expandíndose por infinidade de países e mesmo realizou unha entrevista en San Francisco. Un mundo novo abriuse para González Queiro coa publicación realizada deste libro.
Homenaxe ao seu pai
O seu gusto pola lectura provén de alguén que era un referente para el, o seu pai. Nemesio González era un apaixonado da poesía, manifesta. A súa familia, os seus amigos, o seu pobo, a súa terra... Todo formaba parte dunha vida recompilada en verso que, con todo, quedou no tinteiro: «Nunca quixo publicar, pero facía unha poesía preciosa. Ten máis de 1.500 poemas. Era un gran escritor».
Despois de que José Antonio González, con 19 anos, retirase a última folla da mansión de Navas do seu Hispano Olivetti, a obra foi pasando polas mans de familiares e amigos. De entre todos os eloxios e boas críticas que recibira, o autor lembra con emoción as palabras do seu pai: «Gustoulle. Foi unha satisfacción enorme. Emocioneime tanto que a levei a unha editorial importantísima. Era moi novo e críame que escribira un superventas, pero rexeitárona. Hai uns anos, os meus fillos insistiron nela e relina. Sorprendeume moito. Fixen uns retoques e quixen probar. Pensei que ao meu pai lle faría ilusión».
Un máis. A pesar de vivir en Madrid, a infinidade de veráns en casa dos seus avós maternos convertéronlle nun noiés máis. Hoxe, na Sociedade Liceo ás 21.00 horas, presentará o seu novo libro xunto a dous dos moitos amigos que fixo en Galicia, Maxi Olariaga e Ramón Carredano.