Susana Gómez: «A vela achega unha paz interior que non atoparás en ningunha outra actividade»
BARBANZA
O CINA acada os 50 anos coa amizade e o traballo en equipo como estandartes
15 ago 2018 . Actualizado ás 05:10 h.Co obxectivo de recuperar o ánimo masacrado pola Segunda Guerra Mundial, a resistencia antinazi francesa tomou o arquipélago de Glennans para levantar unha escola de vela que resultaría ser a mellor das terapias. Nos anos 60, uns viaxeiros madrileños quedaron asombrados polo seu funcionamento e trouxeron a idea a España. Convencidos de que non había mellor lugar que as Rías Baixas para emprender a aventura, en 1968 naceu o Centro Internacional de Navegación de Arousa (CINA), unha organización que segue encandeando alumnos 50 anos despois.
Fascinada polas historias que lle confesaba un profesor da súa universidade sobre a súa etapa como monitor do CINA, Susana Gómez decidiu probar sorte na vela. No verán do 2000, abandonou Madrid en busca das incribles experiencias que lle narrou o seu mestre e namorouse. A pesar de que non puido asistir durante os seguintes catro anos, regresou no 2005 para non volver irse nunca. Tras ter sido alumna, monitora e integrante da xunta do CINA, desde hai dous anos exerce con man esquerda a presidencia.
-Acaban de cumprir 50 anos. Cal é a clave dun éxito que está a perdurar tanto tempo?
-Os alumnos chámanlle o espírito CINA. É a amizade, o traballo en equipo e, sobre todo, o amor común pola vela. Ademais, estamos illados e conseguimos desconectar do estrés da cidade. Tamén hai momentos duros, pero pásascho moi ben.
-Parece que o CINA é algo máis que unha escola de vela.
-Desde a súa fundación, o CINA creou infinidade de familias. Persoas que atoparon o amor grazas á escola. Buscamos moito a unión. Que non se fagan grupos e fálese sempre cos mesmos, senón que coñezan xente. E conseguímolo. Comen xuntos, navegan xuntos, dormen xuntos... Crean vínculos case familiares. Despois, a relación perdura se é entre persoas da mesma cidade.
-Como lle namorou a vela?
-Entender o vento, as velas... Resúltame fascinante. Cando aprendes a navegar, ir pola ría, rodeada de mar, acompañada polo son das gaivotas, é unha paz interior que dificilmente atoparás noutra actividade. Podes estar a pasar por un mal momento e esquecer todo.
-Con todo, o campamento está conformado case exclusivamente por persoas doutras comunidades. Como se explica a pouca afluencia de galegos?
-A maioría son de Madrid e non coñecen a ninguén de por aquí. O que máis éxito segue tendo é o boca-orella e por iso é polo que nós non cheguemos. Hai anos, creamos unhas bolsas mediante as cales dous boirenses poden participar no curso de forma gratuíta e a situación mellorou nese aspecto. Hai xa catro monitores da zona.
- Parece que a escola vai vento en popa. Teñen plans ambiciosos para o futuro?
-Cando cheguei, atopeime cun cambio de lexislación e un cambio de pantano en Madrid, onde tamén impartimos cursos. Tivemos que axustar cousas e o número de alumnos en Madrid hase estancado un pouco. O obxectivo é recuperar a senda e despois xa veremos. Boiro funciona moi ben e modificalo non é unha prioridade agora mesmo.
-Visto o éxito da escola en Boiro, non se expuxeron prorrogar os cursos durante o resto do ano?
-É algo moi complicado. A maioría non somos de aquí e traballamos durante o ano. Agora contamos con monitores da zona, pero un número insuficiente. Talvez máis adiante, se crece o número, poderíase intentar.
-Que creen que achegan á ría de Arousa?
-Somos un reclamo máis dun lugar precioso. Ademais, nas nosas respectivas residencias, falamos marabillas de Boiro, a ría de Arousa e o mundo da vela.
50 aniversarios. O CINA soprará as velas das súas vodas de ouro este sábado no transcurso duns actos que terán como puntos neurálxicos a base do Chazo, ás 12.00, e a Marina de Cabo de Cruz, ás 13.00 horas.