Daniel Fraga: Un pobrense á conquista das Galápagos

Ana Lorenzo Fernández
ana lorenzo RIBEIRA / LA VOZ

BARBANZA

cedida

O empresario situou o seu produto en todo o arquipélago de Ecuador e triunfa entre os turistas

17 jun 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

O seu era o deseño web, pero o amor cruzouse no seu camiño e levouno a rematar converténdose nun emprendedor de éxito a máis de 10.000 quilómetros de distancia e fabricando cervexa artesanal nas illas Galápagos. Aínda que naceu en Vilanova hai 36 anos, ao pouco tempo a súa familia trasladouse á Pobra do Caramiñal, onde transcorreu toda a súa infancia e adolescencia. «Desa época lembro que a cuadrilla de amigos do Lagar pasabámonos todo o día xogando na rúa, e que cando chegaba o verán iámonos a Cabío», apunta o pobrense, que desde sempre quixo enfocar a súa formación «cara a algo creativo. Aínda que non estaba moi convencido de que facer, ao final matriculeime en Publicidade en Pontevedra».

A época universitaria está entre os mellores anos da súa vida, e aínda que considera que a carreira lle axudou moito á hora de labrarse un futuro, ao principio sentiuse un pouco decepcionado por toda a teoría e a pouca relación coa realidade do plan de estudos. Tras o seu paso pola cidade pontevedresa, a súa seguinte escala foi en Madrid, onde Daniel Fraga fixo un máster en mercadotecnia de produción alimentaria que lle permitiu conseguir o seu primeiro emprego na capital.

«Estiven algo máis de dous anos traballando nunha empresa e facendo estudos de mercado, que non tiñan que ver con nada creativo, que era o que a min me gustaba». Por iso, cando tivo a oportunidade, voou a Santiago para, primeiro, traballar no departamento de mercadotecnia dunha compaña dedicada á fabricación de portas, e para logo conseguir un emprego como deseñador web, o traballo que sempre buscara. Durante a súa estancia na capital galega foi cando fixo a súa primeira viaxe ás Galápagos. «Teño un amigo que traballa nunha empresa de avións, e sempre me organizaba unhas vacacións. Invitoume a ir ás illas e alí fómonos».

Esta viaxe marcaría un punto de inflexión na súa vida, posto que alí coñeceu a Jenni, a que se convertería na súa muller. Ao principio, a relación foi a distancia, aínda que intentaban verse varias veces ao ano, ata que a moza ecuatoriana decidiu viaxar a Barcelona para completar o seu estudos. Ata alí tamén se foi Daniel, que podía seguir traballando a distancia para a compaña de Santiago.

Con todo, cando Jenni acabou os seus estudos de ecoloxía mariña viron que en España non tería moito futuro laboral, polo que decidiron facer as maletas e marcharse ás Galápagos, onde hai unha gran preocupación por coidar o medio ambiente. «Alí era imposible seguir traballando como deseñador web, porque Internet é como o que había aquí hai 30 anos, así que nos puxemos a pensar que podiamos facer e ocorréullenos fabricar cervexa artesanal. Se o pensas, en case todos os sitios hai unha cervexa propia e aquí non había ningunha, así que nos lanzamos».

Un ano e medio de traballo

Os inicios non foron nada doados, sobre todo porque lle faltaba experiencia, pero as ganas que lle puxeron axudaron a que nun ano e medio estivese todo rodado. «Tiven que vender o coche e a moto para conseguir diñeiro para pór a andar a fábrica. Ademais, houbo que sacar moitos permisos, comprar máquinas...», lembrou Daniel Fraga, que agora bota a vista atrás e recoñece que foi moi duro, pero que agora xa está vendo os froitos de tanto traballo.

A súa cervexa -bautizada como Endémica- xa está presente en todo o arquipélago ecuatoriano, e grazas á publicidade en Internet é unha das máis demandadas polos turistas que chegan á illa. «Xa estamos en todos os bares, restaurantes e tendas e conseguimos aumentar a produción, aínda que a nosa idea é seguir crecendo». De feito, os seus plans de futuro pasan por utilizar a maquinaria para ofrecer auga en botellas de vidro reciclables, e tamén intentar sacar ao mercado refrescos feitos con froitas. Fraga explica que o éxito do seu produto débese «a que coidado do medio ambiente é moi importante nesta illas porque non hai onde meter o lixo, así que todo o reciclable ten moita saída».

Confesa que traballar alí non é moi distinto de facelo na Pobra, porque non é moito máis grande que o municipio barbancés, pero o seu soño é regresar a Galicia no futuro.