Como as quenllas senten o sangue na auga, boa parte dos políticos locais cheiran os votos, especialmente aqueles que converteron o digno papel de portadores da vontade do pobo no sayo propio, co que fan (ou queren facer) o que lles place. Craso erro transformar a representación pública nunha forma de vida, porque iso adoita confundir o concepto, e como dicía Manquiña, o concepto é o concepto, expresión simpática, sin duda, pero carente de aplicación se non se concreta.
E digo que algunhas quenllas, perdón, políticos, cheiran os votos, porque estamos a un ano vista da convocatoria das que serán as décimas eleccións municipais da democracia e percíbese nerviosismo nalgúns que creen posible acadar os postos de privilexio, porque moven a cola aleteando como os escualos cando perciben a presa ferida que vai deixando un rastro plasmático. Teñan coidado, non se ceguen, non vaia a ser que dentro dese apetitoso vulto carnoso atópese un anzol mortal no que o cazador acabe cazado e, consecuentemente, na cesta dun ávido pescador.
Dáme que nos comicios locais con tantos visos de ser conmemorados pola súa condición de décimos volverán pesar exponencialmente os erros alleos fronte aos acertos locais, atomizando aínda máis a repartición de votos, o que pode supor o fin de maiorías absolutas nalgún outro concello da comarca. Aínda que é certo que o lado bo diso é que obriga aos gobernantes a negociar, ten o seu lado malo cando se fan operacións como as que ocorreron na Pobra ou Muros, favorecendo executivos para deixalos en minoría e reducindo ao mínimo os acordos a modo de castigo, cuxo único prexudicado é o cidadán que agarraches ao paso do tempo vendo como os resultados da xestión quedan nos menores que a lei permite aprobar ao grupo dirixente.
Probablemente a cita coas urnas da primavera do 2019 volva estar condicionada polos escándalos políticos que non deixan de sorprendernos, se é que queda capacidade de sorpresa, visto o visto ata agora, pero seguramente marcarán un antes e un despois na xestión municipal, porque o lobo Montoro parece que, por fin, permitirá estirar a manga despois destes longos anos de apreturas, aínda que o fará de forma contida.
Permítome lembrar a algunhas quenllas, perdón, políticos, que aínda quedan por diante unha ducia de meses e que deben sosegarse e dosificar o esforzo, non vaia a ser que cando cheguen á liña de meta xa non lles quede alento para afrontar o esprint e queden cos fuciños dunha cuarta, ou na cesta do ávido e paciente pescador.