Jorge Abal: «Antes o Liceo era o epicentro da Pobra, agora tratamos de resistir»

María Xosé Blanco Giráldez
m. x. branco RIBEIRA / LA VOZ

BARBANZA

CARMELA QUEIJEIRO

Asegura que é difícil atraer socios, sobre todo entre as novas xeracións

17 abr 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Converteuse en socio do Liceo Pueblense cando tiña 15 anos porque, como asegura, por aquel entón era case obrigatorio pertencer á entidade para ter vida social. E co último cambio de século, Jorge Abal asumiu as rendas do club cun grupo de amigos, dos que se seguen reunindo nas instalacións para pasar o tempo libre e rememorar vellos tempos. Sinala que o obxectivo número uno nestes momentos é resistir e o segundo, tratar de captar novos socios, sobre todo entre a mocidade, para garantir o futuro dunha asociación na que se fai bo o devandito de que calquera tempo pasado foi mellor.

Lonxe quedan os 700 integrantes que chegou a ter este liceo na súa época dourada. «Aquí tiñamos unhas ofertas de lecer que non atopabamos noutros lugares, como billar e televisión para ver os partidos de fútbol e baloncesto. Había, e aínda hai, unha boa biblioteca. Tamén se disputaban diversos campionatos. Eu cheguei a xogar ao xadrez sen mirar ao taboleiro, con todas as xogadas gravadas na cabeza», lembra con añoranza Jorge Abal.

Agora, o número de membros non chega aos 300, unha cifra que sofre periodicamente baixas, a raíz do falecemento de socios, pero que apenas rexistra altas: «Antes o Liceo era o epicentro da Pobra, agora tratamos de resistir». E iso que, xunto aos seus máis estreitos colaboradores, o presidente está continuamente presentando novidades: «Temos moitísimas actividades e hai que recoñecer que, desde que empezamos a lanzar propostas dirixidas ao público feminino, melloramos tanto que hoxe en día elas representan máis da metade dos socios e pode dicirse que manteñen a entidade».

Jorge Abal aínda lembra a época na que só o cabeza de familia podía ser membro da entidade e mesmo tiña que ser presentado por dous socios: «Todos os veciños querían pertencer ao Liceo». Non fai moito decatouse de que a súa nai, Mercedes Caamaño, foi a primeira muller que entrou a formar parte da asociación: «Díxomo un compañeiro que foi un gran secretario e que faleceu».

Anécdotas e soños

O presidente lembra con nostalxia os divertidos momentos que pasou nas instalacións da sociedade: «Eramos uns rapaces e puñamos cada un un duro e, coa axuda do cantinero, montabamos guateques. Polo día tamén estabamos sempre aquí metidos, ata o punto de que me ten vindo buscar algún profesor e o cura, porque no canto de ir ao catecismo estaba aquí xogando ao billar».

Asegura que o cariño que lle ten ao Liceo Pueblense impídelle guindar a toalla. Acode a diario á sede. A súa actividade preferida son os faladoiros: «Pasamos o tempo falando de temas de actualidade, un día de fútbol, outro de política... o que sexa». Pero recoñece que lle gustaría ver máis ambiente nas instalacións, novas dispostos a coller un día a substitución: «Ese é o meu gran reto. Estariamos dispostos a fixar para eles unha cota simbólica, que non lles supuxese un gasto excesivo, pero recoñezo que somos incapaces de atopar un gancho que os atraia».

Jorge Abal cre que os mozos de hoxe en día teñen un amplo abano de actividades de lecer ao seu alcance e por iso non se implican en proxectos como o do Liceo: «Divírtense doutro modo, non teñen as mesmas inquietudes que tiñamos nós, son máis de botellón». A pesar diso, asegura que está disposto a seguir loitando para que a súa sociedade, polo menos, aguante.

A directiva. Xunto a Jorge Abal dirixen o Liceo Pueblense José Santalla, vicepresidente; Gumersindo Fernández, secretario; Francisco Otero, administrador; e Senén Cortizo, tesoureiro.

Celebración. A entidade pobrense festexará o día 28 o seu 85.° aniversario cunha cea. O prazo de inscrición está aberto.