O Punto Lila rexistrou unha denuncia por agresión sexual ao fío das dez da mañá
17 ago 2018 . Actualizado ás 05:00 h.A contemplación da estación de ferrocarril na sobremesa do 15 de agosto adoita deparar interesantes descricións sobre os divertimentos preferidos das xeracións máis novas. A Festa dá Auga de Vilagarcía constitúe un reclamo poderoso para a chavalada de calquera recuncho de Galicia. «Como é que fai esta calor», preguntábase o mércores pola tarde unha moza, nada máis desembarcar na capital arousá. «É que estamos no sur», respondeu a súa compañeira, delatando que a súa latitude de orixe achegábase máis a Estaca de Bares que a Serra de Outes , pola que preguntaban, á mañanciña, un grupo de sobreviventes da noite. «Outes onde estará?». Só respondeu un tipo moreno, que saudaba ao bus que une Carril e Vilaxoán: «Por alá», dixo, sinalizando cara ao Barbanza ou por aí.
A Festa dá Auga e a súa noite previa non estiveron mal. O persoal do servizo municipal de Emerxencias e Protección Civil e os axentes da Garda Civil que non é que sexan moitos nin abundantes, pero facían o que podían, subliñan que o ambiente, dentro do que cabe, non estivo mal. Nada de grandes cristos, máis aló dalgún que outro descontrol coa inxesta alcohólica. A praia internouse na noite repleta de persoal en fase de botellón , pero, aínda que tempo haberá para que afloren se algún se produciu, non existe constancia de desmáns fóra de control.
Houbo, de todos os xeitos, polo menos un incidente que puxo de manifesto a utilidade dos servizos de atención contra posibles agresións sexuais. O Punto Lila que funcionou durante toda a noite na chaira do auditorio, na praza da Segunda República, rexistrou ao fío das dez da mañá unha denuncia por agresión sexual. O ocorrido aínda debe despregar o seu desenvolvemento policial, pero como mínimo existe constancia de que unha muller vinda dunha localidade do sur da provincia denunciou que un suxeito do seu mesmo municipio abordoulle con intención de manter relacións con ela. A muller subliña que se negou, a pesar do cal o individuo seguiu adiante.
Máis aló deste deplorable episodio, a impresión xeral apunta a que Vilagarcía recibiu, nestas 48 horas de esmorga, unha achega de xente inferior ao de anos anteriores. Ningún problema, en calquera caso. No pobo houbo xente de sobre para poboar bares, cafeterías e pubs, nin que dicir ten que a praia da Compostela estirouse ata Carril coma se non houbese un mañá. Pero o areal amenceu aseado. Ás sete estaba limpo, máis aló de excepcións puntuais. A estación de tren abriu as súas portas ás seis da mañá. O equilibrio entre os viaxeiros que fuxían e os que acudían ao Auga foi constante, sobre todo ao principio. E as nubes e os claros apenas desluciron os disparos de auga. A praza de Galicia, para coñecemento dos apocalípticos, non sufriu danos aparentes. Ninguén lla xogou facendo bobadas máis aló dos valos que instalou Ravella. E os vilagarciáns de prol subiron á carreira co seu santo polo aire sen demasiado problema, como sempre. Ata o punto de que algún non dubidou en exclamar: «Recuperamos a nosa festa».