Sandra, Alba e María Elena: as tres mulleres asasinadas en Valga estaban «cheas de vida e de proxectos»

La Voz

VALGA

María Elena, Alba y Sandra, las tres víctimas del crimen  de violencia machista de Valga
María Elena, Alba e Sandra, as tres vítimas do crime de violencia machista de Valga cedida

A traxedia golpea a unha familia que superara un cancro, criaba aos seus dous nenos e vivía na solidariedade

17 sep 2019 . Actualizado ás 19:30 h.

A Fernando, o pai de Sandra, non caía demasiado ben o seu xenro. Algunha vez habíase queixado de que, desde a súa entrada na familia, pasaba longas tempadas sen ver á súa filla maior. Onte, aquelas queixas do pai cobraron unha sinistra relevancia. Á primeira hora da mañá, mentres Fernando realizaba traballos de mantemento no colexio de Valga , chegoulle a noticia que ía desmontar a súa vida: pouco antes, José Luis Abet, o seu xa exyerno, empuñara unha arma para disparala. Abriu fogo para segar tres vidas. Ao saber que perdera á súa muller, Elena, e ás súas dúas fillas, Sandra e Alba, Fernando derrubouse.

Os nomes destas tres mulleres rumoreábanse onte en Valga con voces preñadas de loito e de dor. Unha dor que os veciños deste municipio arousán coñecen moi ben: en marzo, outra das súas veciñas, María José Aboy, era asasinada cunha escopeta de caza polo seu marido.

Sandra, Alba e Elena eran tres mulleres normais, «persoas amables». Cada unha empeñada en vivir a súa vida do mellor xeito posible. Sandra, a exmuller do asasino, tiña 39 anos. Facía moitos que traballaba nunha empresa de subministracións para firmas do metal fincada en Padrón, moi preto da súa casa. Onte, as instalacións de STAC estaban baleiras. No contestador automático da firma, os compañeiros de traballo de Sandra recoñecíanse conmocionados e devastados pola morte de quen compartira tanto con eles, «vítima dun atentado de violencia de xénero». Fóra do traballo, Sandra vivía para os seus fillos, dous menores de pouca idade cuxo sufrimento arrincaba onte bágoas aos seus veciños. Con eles participaba en actividades e eventos organizados na localidade, e sempre que podía acompañábaos a informática ou á piscina.

 Regresou de Suíza

Cando ela non podía, era Elena a que tomaba as rendas. A avoa era unha muller serena, acostumada pelexar coa vida. «Pasou trinta anos en Suíza. Deixou aquí as nenas, cos pais», lembraban onte os seus familiares. Logo, xa de volta a casa, enfrontouse a un cancro de peito que logrou superar, e envorcouse no coidado da súa familia. A Elena lémbrana asistindo ás reunións da asociación de pais do colexio de Baño levándoos a clase todas as mañás. Non o fará máis. Onte, Elena cruzouse cun asasino e non puido nin salvarse ela nin salvar ás súas dúas fillas. Porque tamén Alba, a pequena, atopou a morte. Esta, de 27 anos, era unha persoa especial, repleta de empatía e desbordante de amor. Demostrábao cada día no seu traballo con Amencer-Aspace, dedicada ao coidado das persoas con parálise cerebral. É esta unha segunda familia rota pola perda. «De o shock pasei ao cabreo, á indignación e a unha pena enorme. Non son capaz de articular palabra sen chorar», confesa Mónica Touriño, xerente da asociación. Alba era logopeda. Tiña consulta en Pontecesures e adoitaba traballar con estudantes do IES de Valga , o centro no que se formou e que hoxe renderá homenaxe ás tres vítimas da violencia machista.

Sandra Boquete Jamardo, 39 anos

As naves da empresa STAC, en Padrón , permanecen hoxe quedas. En silencio. Nas oficinas, con cada chamada, salta o contestador automático. «Esta empresa permanecerá hoxe pechada pola tráxica perda da nosa compañeira Sandra Boquete, vítima dun atentado de violencia de xénero. Rogamos entendan a situación», di unha voz de home, crispada pola dor e a angustia. Sandra, nacida o 30 de xuño de 1980, era desde fai uns dez anos técnica administrativa nesta firma, vinculada ao sector do aluminio. O traballo e a familia eran os alicerces dunha vida tranquila e discreta, sacudida hai máis dun ano pola ruptura da súa relación de parella. O seu exmarido acabou asasinándoa. A ela, á súa irmá e á súa nai. «Cando era máis nova, tanto ela como a irmá participaban nos concursos de beléns e noutras actividades do Concello, pero ao medrar a súa vida foi cambiando», lembran algúns dos seus veciños.

Sandra tiña dous fillos, de 4 e 7 anos de idade, coa súa exparella, agora detido polo triplo crime de Valga .

Alba Boquete Jamardo, 27 anos

Naceu case co ano 1992. Alba Boquete era unha muller entusiasta e enérxica, chea de ideas e de ganas de saír adiante, de construírse a súa vida. Así a lembra o alcalde de Pontecesures , localidade na que abrira un servizo de logopedia. O seu traballo levábaa a colaborar estreitamente con distintas asociacións, como Amencer-Aspace. Nas oficinas desta entidade reina a desolación máis absoluta. «Estamos en branco», comentaba, coa voz rota, unha das compañeiras de Alba pouco despois de coñecer a noticia. 

Elena Jamardo, de 58 anos

Hai uns anos, Elena Jamardo enfrontouse a un cancro de peito. «Foi moi duro. Pasárono moi mal tanto ela como toda a familia». Pero a muller logrou vencer a aquel fenomenal inimigo e seguir adiante, aferrada á vida. Sempre o fixo así: aferrarse e loitar. Xa de mozo, fixo de tripas corazón e marchouse a Suíza en busca dun futuro mellor para as súas dúas fillas, que quedaron a cargo dos seus avós. Agora, sendo ela avoa, Elena parecía disposta a recuperar o tempo perdido e cada mañá empezaba a xornada dirixíndose a casa da súa filla para recoller aos seus netos e levalos ao colexio. 

O homicida confeso de Valga , un home con carácter brusco e dominante

«Tiña que facerse o que el dicía», aseguran os veciños de José Luis Abet, o home que matou a balazos a tres mulleres

Serxio González

O home que esta mañá asasinou a balazos a tres mulleres en Valga chámase José Luis Abet Lafuente, coñéceselle polo mote da súa familia, Os Xudíos, e apenas supera os corenta anos, pero encadea xa dous matrimonios fracasados. Tivo que casar por primeira vez moi nova, con apenas vinte anos. Pronto naceu o seu primeiro fillo e inmediatamente a parella separouse.

Din os habitantes de Carracido, en Valga , o lugar no que o Abet e a súa segunda muller, Sandra, levantaron a súa vivenda, que o home posúe un carácter brusco e dominante, tendente a facer cumprir sempre a súa vontade. «Había que facer o que el quería», indica, gráficamente, un dos seus veciños. 

As cousas coa súa primeira esposa xa habían ir moi mal e hai algo máis dun ano separouse por segunda vez, unha ruptura que se achaba en tramitación desde o punto de vista xudicial. Desde entón estableceuse coa súa nai, en Ames , e rexentaba un pequeno negocio de revestimento de fachadas e construción de cubertas, domiciliado en Caldas de Rides. De cando en vez, no entanto, deixábase caer por Carracido, dando novas mostras do seu mal carácter. «Cremos que xa houbera de todo coa sua primeira muller», explica unha familiar das tres vítimas mortais.

Nin había denuncias nin tampouco ordes de afastamento. Pero cando alguén empuña unha pistola para disparar fríamente sobre tres persoas en presenza de dous nenos pequenos, está claro que algo non funciona.