Confín, o parque molón que pon os dentes longos aos vándalos

Maruxa Alfonso Laya
m. alfonso O Grove / LA VOZ

O Grove

MARUXA ALFONSO

Hai pouco máis dun ano que se inaugurou e xa está cheo de pintadas e cristais rotos

20 ene 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Hai pouco máis dun ano que O Grove converteu a zona de Confín nun lugar de encontro para pequenos e maiores. Alí pódese xogar ao fútbol, gozar dunha sesión de minigolf, facer ximnasia, practicar skate, xogar á petanca ou visitar o parque infantil. Todo se construíu novo, ou se reformou por completo as infraestruturas que había. O recinto tivo éxito, talvez demasiado. Porque ademais do intenso uso que sofre, foi tomado por aqueles que, lonxe de preocuparse por coidar o patrimonio público, dedícanse a esnaquizalo. En todos os elementos hai pintadas, faltan valos metálicos na parte superior da pista de patinaxe e os cristais que rodean o recinto de xogo rompen un día si, outro tamén. A situación é tal que o Concello decidiu tomar medidas. O campo de fútbol pecharase, a partir de agora, coa tradicional rede. Xa non hai máis diñeiro público para seguir pagando cristais.

Explica a concelleira de Obras, Anxos Domínguez, que non é normal que os cristais rompan con tanta frecuencia, a pesar dos balonazos que reciben por parte das persoas que xogan alí ao fútbol. De feito, en Terra de Porto utilízase o mesmo sistema e non houbo problema algún. Así que o grupo de goberno sospeita que tras tanto cristal roto hai unha intención clara. «Danlles con algo e os astillan. Así, despois, en canto reciben un balonazo, rompen», argumenta a edila. Actualmente non hai case ningún cristal en todo o peche inferior do recinto e son só uns valos as que impiden que os balóns se escapen. A situación é tal, que o goberno local tomou a decisión de non substituílos. A partir de agora, será unha rede a que evite que as pelotas saian disparadas cara á estrada.

Todo tipo de pintadas

Pero non só os cristais son obxecto dos vándalos neste recinto. Sen saír da pista de fútbol pódese comprobar que unha das canastras está rota, non ten aro, o que imposibilita poder disputar un partido. A portería que se sitúa debaixo, ademais, está suxeita con cintas. Aínda que, sin duda, o que máis chama a atención en todo o espazo son as pintadas. A bancada que separa a pista de fútbol da de minigolf parece máis un lenzo que un lugar no que sentarse a gozar dun encontro deportivo. Hai pintadas e debuxos de todas as cores, e ata todo tipo de mensaxes. O mesmo sucede na pista de patinaxe, onde tamén son varios os que quixeron deixar a súa pegada en forma de escritos e debuxos varios. Aquí, ademais, unha dos valos está rota, coma se arrincasen de raíz parte dese peche.

O resto deste recinto de lecer atópase, por fortuna, en mellores condicións. As pistas de minigolf parecen alleas a tanto desfeita e consérvanse intactas. Os aparellos de ximnasia, en cambio, empezan a acusar a súa proximidade co mar. Talvez por iso, talvez polo intenso uso que sofren, apareceron os primeiros signos de óxido en todas as barras de exercicio.