A discoteca A Lúa segue atraendo as fin# de semana a centenares de arousáns
08 dic 2019 . Actualizado ás 05:00 h.«Hai que vivir». Con esta máxima no frontispicio do día a día e coa idea de pasalo ben por amais de todo, a terceira idade vive unha época dourada que comezou nos 90 e disparouse no século XXI. Nunca como agora viviron os maiores con tantas ganas e con tanto estrés por aproveitar todas as oportunidades. Excursións, ceas, deportes, ximnasia, técnicas orientais para meditar e atoparse a un mesmo, que se despois de 80 anos non che atopaches aínda, parece complicado descubrirche a certas idades, pero non por iso vas deixar de intentalo.
E nese camiño de procura da felicidade, a diversión e o riso, sen complexos e con présa, aí, nesa ruta da intensidade están os nosos maiores, bebéndose a vida a grolos, sen perder o tempo en sutilezas nin prexuízos. «Hai que vivir», é a mensaxe a partir do que se constrúe un mundo para os maiores e levántase unha economía da terceira idade que move millóns.
Unha anécdota sucedida a finais de novembro en Pontevedra serve como paradigma que resume este universo da terceira idade. Un cabaleiro de 65 anos tivo un pequeno accidente nunha rúa céntrica da capital da provincia. Os condutores ían iniciar as dilixencias para que interviñesen os seguros, cando o noso sexagenario sentiuse posuído por un frenesí máis propio das adolescencia que da vellez, púxose como unha moto, alegou présa inaudita, saíu correndo e montouse no seu coche, saíu pitando e desapareceu do mapa deixando ao outro accidentado composto e sen parte para o seguro.
O condutor prexudicado, ao que o desaparecido había embestido por detrás, denunciou o caso ante a policía, que iniciou un varrido polos arredores de Pontevedra e descubriu o coche do fuxido no aparcadoiro da discoteca A Lúa. Unha vez avisado e presente ante a autoridade, aduciu un motivo de moito peso para explicar o seu mutis do lugar da arremetida: ía empezar a sesión de tarde na lúa e por esta razón, el non podía demorarse nin un minuto máis. Cal adolescente que corre cara á disco, non vaia a ser que o seu parella baile con outro se el non chega, o cabaleiro condutor escapara vertixinoso para saír á pista cos primeiros danzaríns da Lúa.
Pero que é A Lúa, por que esta discoteca é capaz de nublar o entendemento dun señor de idade provecta ata o punto de ser perseguido pola policía? Pois ben, para resumir: A Lúa é un emblema, un símbolo, unha referencia, unha experiencia adiantada ao seu tempo, un fenómeno sociolóxico pioneiro en España e único cando empezou. A Lúa é unha discoteca de estrada especializada na terceira idade. A sala soubo conquistar o mercado, afianzarse nel e ser o eixo dunha ruta do chachachá que converteu as Rías Baixas no paraíso dos maiores con marcha.
As tardes dos domingos na lúa son apoteósicas. A macrodiscoteca, situada na vella estrada nacional de Pontevedra a Santiago, ve chegar na sobremesa centos de coches e decenas de autocares desde calquera punto das rías, desde o interior de Galicia e desde o norte de Portugal . A principios dos 90, comezou a experiencia. Se entón triunfaba en Valencia a Ruta do Bakalao, por que non lanzar en Pontevedra a Ruta do Chachachá?
Meu dito meu feito: os empresarios de discotecas inventáronse un horario do xubilado, de cinco da tarde a once da noite, e aquilo foi un éxito inenarrable. A Ruta do Chachachá empezaba en Vigo, seguía por Redondela , Cerponzóns, Marín, Alba e Pontecesures. Bolero, Equus, A Lúa... Á movida sénior chegábase e chégase en coche, autocar ou en tren, aínda que empezan a coñecerse os primeiros casos de blablacar, algo impensable neste tipo de público: catro euros desde a estación de Renfe de Vilagarcía ata a discoteca.
Desde Vegadeo (Asturias), chegaba un bus á Lúa cada domingo. No interior da sala, 2.500 persoas están aseguradas, aínda que poden chegar a 5.000. No aparcadoiro, caben ata mil coches. E, desde o primeiro domingo de 1991 ata o último domingo de 2019, autobuses gratuítos unen A Lúa con calquera aldea da provincia onde haxa interesados en bailar.
Co paso dos anos, se han ir engadindo novidades como televisores onde se retransmiten os partidos de liga, sorteos de ceas, viaxes e electrodomésticos... En novembro, chegaron a regalar unha tonelada de castañas, e en Reyes e Pascua, mil quilos da raia.
A entrada custaba 400 pesetas no ano 2000 e agora anda polos 4 euros. Este 14 de decembro tocará o Combo Dominicano e agárdase cheo total, así que se repetirán as mesmas escenas de fai vinte anos: cabaleiros entrando nos lavabos co pretexto de aliviarse cando en realidade buscan un espello onde atusarse con esmero, señores que din en casa que van ao fútbol, pero prefiren A Lúa ao Celta , e homes impacientes que prefiren fuxir dun accidente que provocaron e ter un encontro coa Garda Civil antes que quedar sen o chachachá dos domingos.