A vertedura alarmou aos cidadáns, pero o Seprona descarta que sexa contaminante
20 sep 2019 . Actualizado ás 13:50 h.A alarma saltou ao mediodía e pronto se estendeu a través de WhatsApp entre centos de vilagarciáns. O río do Con tinguiuse de laranxa e a pantasma dun episodio contaminante serio, nunha canle que sofre múltiples agresións de xeito moi continuado, comezou a flotar pola cidade.
A chegada dos axentes do Seprona, moi rápida ademais, axudou a descartar calquera tipo de perigo. Os axentes pronto detectaron a causa do problema, que chegaba desde un edificio que está relativamente preto de onde fluía o alaranxado líquido. A auga saía desde unha tubaxe que está baixo a ponte que cruza o río na avenida Doutor Tourón, e a orixe da vertedura nun inmoble da rúa Agustín Romero .
O Concello tamén actuou con rapidez e pronto mandou un comunicado aos nervios tranquilizando á poboación e aclarando que a vertedura non era de carácter contaminante, porque tiña a súa explicación nas arxilas acumuladas durante meses no sistema de bombeo do edificio en cuestión. «Como queira que a terra nesa zona contén moita arxila, isto explica que o po en suspensión xere esa cor laranxa», explican desde Ravella.
A explicación ao sucedido está en que o sistema de drenaxe do edificio está conectado á rede de pluviais municipal e esa é a razón pola que eses restos de arxila acabaron no río do Con.
Fuentes do Seprona aseguran que a vertedura é inocuo. De feito, o asunto é recorrente e repítese cada certo tempo porque no edificio en cuestión hai que proceder a limpar os sistemas de bombeo dos baixos ante o risco de que se averíen. Como, ademais, nesa zona a terra contén moita arxila, segundo apuntan desde o Concello, isto explica que o po en suspensión xere esa cor laranxa ao entrar en contacto coa auga.
De feito, no mes de xuño do ano pasado produciuse un feito similar. Entón sucedeu pola tarde e o río do Con estivo tinguido de cor laranxa durante unhas tres horas. Do mesmo xeito que sucedeu onte, esa pigmentación das augas levantou unha notable expectación, mesturada coa lóxica dose de inquietude que produce unha vertedura tan espectacular.
Troitas mortas
En calquera caso, o sucedido onte non ten nada que ver, afortunadamente, co que denunciou a pasada semana a asociación de veciños Fonte dá Coca e que acabou con, polo menos, unha decena de troitas mortas. A contaminación manaba dunhas obras próximas e o Seprona procedeu á identificación do xerente da empresa construtora, como presunto responsable dunha infracción tipificada na Lei de Augas da Xunta de Galicia, a quen se lle remitiu, ademais, o correspondente informe-denuncia.
As verteduras na parte urbana do río do Con son, desafortunadamente, máis habituais do que sería normal nunha pelexa que non parece doado de gañar debido ao estado da rede de saneamento.
O BNG denuncia o «continuo maltrato» que sofre o río vilagarcián
Non tardou nada en reaccionar o BNG ante a vertedura que sufría o río do Con na mañá de onte. A formación nacionalista enviou un comunicado aos medios, que fixo tamén público a través das súas redes sociais, no que cualificou o sucedido de «atentado á calidade das súas augas». Algo que, lembran desde o Bloque, únese ao sucedido a pasada semana e que contribúe a dar unha lamentable imaxe á que din, os cidadáns vanse acostumando.
«Desde o BNG entendemos que, como cidadáns e cidadás sensibilizados coa protección medioambiental, non podemos permanecer impasíbeis perante estes atentados ecolóxicos nin asumilos como algo inevitábel por reiterado», afirman os nacionalistas no seu comunicado.
O Bloque apunta aos recheos e as construcións das súas marxes, efectuadas en tempos relativamente recentes, e di que a todos eses problemas se lle unen as verteduras.
Sancións ejemplarizantes
Os nacionalistas esixen das diferentes administracións que están implicadas no coidado da canle do río vilagarcián, en concreto e segundo din o Concello e Augas de Galicia, que tomen dunha vez por todas cartas no asunto investigando as verteduras, denunciando aos seus responsables e unha vez que se demostre a súa culpabilidade, impondo as máximas sancións que permita a lei para que actúen como castigos ejemplarizantes «e demostren que non cabe a impunidade nas agresións ao medio ambiente nin ser estas economicamente rendíbeis».