Ao Verbum sóbranlle palabras e fáltanlle visitas

Begoña Rodríguez Sotelino
begoña r. sotelino VIGO / LA VOZ

AROUSA

M.MORALEJO

O museo situado na praia de Samil proba agora con entrada gratis mentres segue caendo en picado

25 mares 2019 . Actualizado ás 10:47 h.

O Verbum ou Museo dás Palabras ía ser, xunto ao Marco, outro dos grandes eixos que vertebrarían a actividade cultural nun Vigo que cruzaba o novo milenio cargado de optimismo e proxectos que ao fin se materializaban. Dezaseis anos despois da súa inauguración (cúmprese dentro dun mes), é un colector enorme e pouco aproveitado, pero a exposición permanente é máis que digna e non exenta de atractivos. A mostra articúlase como un espazo lúdico que ademais de entretemento achega coñecementos. Para iso hai que entrar con ganas, porque é un museo para interactuar, para deixarse levar polas propostas que están en cada un dos 29 cubos. Para saír de alí con algo hai que xogar. Ou polo menos, hai que ler. É a casa das palabras e vai cargada delas. Se o espectador se limita a mirar, como faría nunha mostra de arte, irase sen carga.

Para empezar, a primeira novidade está no vestíbulo principal. Os encargados de dar a benvida ao visitante lle franquean unha porta que antes só se abría previo pagamento. Empezou cobrando 3 euros e foi rebaixando aspiracións. Tras unhas tarifas simbólicas de 50 céntimos, agora é gratis para todo o mundo levándose a contraria a si mesmo, xa que a ordenanza municipal do 2019 cuantifica a tarifa xeral en 3,10€.

Onte, nun asollado Día do Pai, varias familias con nenos penetrábanse no labirinto de paneis mentres alén da avenida outros centos paseaban baixo o sol. Os cubos son colectores de datos interesantes, pero tamén son excelentes elementos para xogar ao agocho, algo que para un neno é unha tentación difícil de evitar.

No percorrido, os visitantes tópanse con cubos de madeira colocados ao azar que abordan múltiples temas relacionados coa linguaxe, as civilizacións, tipos de comunicación, orixes e historia da escritura, o mundo das palabras, os idiomas, os xogos coas palabras ou a historia do libro. Excepto un par de pantallas desconfiguradas, todos funcionan. Outra boa noticia é que é difícil que o espectador teña que facer cola para acceder a algún destes poliedros que é necesario manipular para gozalos.

O ano da súa apertura logrou o seu máximo histórico, con máis de 63.000 visitas, pero desde o 2012 a súa traxectoria foi unha curva descendente que o puxo nunha situación moi preocupante. No 2016 só sumou 5.577 visitas. A súa marca á baixa. É tan innegable o seu fracaso que ata o propio alcalde de Vigo, Abel Caballero, cualificouno como «un gran erro do que o fixo». Resulta que o fixo o tamén socialista Carlos Príncipe cando foi rexedor da mesma urbe. Agora xa non o é e non pode facer nada respecto diso. Caballero, en cambio, si. Hai dous anos que dixo: «Estamos a ver que facemos con el», mentres barallaba levar alí a arte contemporáneo do Marco, aínda que por agora, ninguén viu nada. Iso si, desde a terraza do Verbum hai unhas excelentes vistas da praia de Samil. O espazo serviu en non poucas ocasións como de escenario de eventos culturais pero nesta etapa de desconcerto non hai concertos nin poesía nin nada. Nin sequera pódese saír a que che de o aire cando vas polo cubo veintipico. Tampouco se pode tomar un café. O Verbum empezou con bar e restaurante, pero ante o fracaso do negocio, os hostaleiros desapareceron. Saíu a concurso o ano pasado e non se presentou ninguén.

O agora desangelado museo alternou desde o seu inicio a exposición permanente con mostras temporais de temas moi diversos. Tamén han ir desaparecendo a pesar de contar con algunhas que lle deron vida, como Emporium, que foi unha boa exposición e por iso, un éxito.