Ou músico de Catoira gravará mañá non auditorio de Vilagarcía ou disco de «Son galego, son cubano» en directo
08 mares 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Era un proxecto ambicioso pero nin o mesmo podía chegar a imaxinar que acadaría semellante repercusión. Máis de tres anos leva de xira Son galego, son cubano, ou espectáculo que Roi Casal creou a partir dous poemas que para a ocasión lle escribiu Xosé Neira Vilas e que pon en escena cunha mestura de músicos e instrumentación de ambas as beiras do Atlántico.
-Por que decidiu agora gravar en directo «Son galego, son cubano»?
-Porque penso que é importante deixar testemuña de ata onde chegou este proxecto musical dende ou momento non que se converteu non espectáculo que agora é. Ou disco inicial xa non lle fai xustiza.
-Terá continuidade?
-Non. Este proxecto naceu nun momento moi especial e cunhas características e unhas persoas moi determinadas. Non tería sentido facer un Son galego, son cubano 2 sen esas características e sen algunha desas persoas.
-Que foi ou que máis lle está a sorprender deste periplo?
-Ou que está a acontecer con Son galego, son cubano penso que é irrepetible. Que unha banda con 12 músicos estea xirando durante catro anos por toda Europa e América sendo un espectáculo rendible é un milagre. Sinceramente, cando arrincamos eu pensei que íamos durar oito meses.
-Que cambiou «Son galego, son cubano» en Roi Casal?
-Eu non son ou mesmo. Cando me escoito nos meus discos anteriores case nin me recoñezo. Artisticamente este proxecto foime abrindo a mente. Mesmo me plantexo ou futuro dunha maneira moi distinta a como ou facía hai cinco anos.
-E dende ou punto de vista persoal, tamén ou cambiou?
-Se. Serviume para ter sempre moi presente que vos galegos fomos un pobo humilde, que moitos países non abriron as portas e que grazas ao noso traballo se nos deu a posibilidade de prosperar. Non nos deixaron á deriva non mar. E agora que somos un país desenvolvido temos que ser nós vos que abramos as portas e demos esas oportunidades. Eu eses valores xa tíngavos pero Son galego, son cubano e ou meu contacto con Neira Vilas reafirmáronmos.
-Descubriu entre vos galegos e vos cubanos máis nexos en común dous que xa pensaba que existían?
-Mira, cando vas á Habana non sintes a distancia que podes sentir en calquera outra cidade de América. Cuba ten algo que aos galegos fainos sentir como na casa.
-E como conviven as nosas músicas?
-Fantasticamente. Teño que darlle as grazas ao meu arranxista, ou pianista Miguel Núñez. O me dixo «ou traballo é fantástico pero só hai unha maneira de levalo en condicións a escena, con bos músicos». E iso foi ou que fixen.