«Cambiei tanto que cando escoito vos meus discos anteriores case nin me recoñezo»

La Voz

AROUSA

MARTINA MISER

Ou músico de Catoira gravará mañá non auditorio de Vilagarcía ou disco de «Son galego, son cubano» en directo

08 mares 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Era un proxecto ambicioso pero nin o mesmo podía chegar a imaxinar que acadaría semellante repercusión. Máis de tres anos leva de xira Son galego, son cubano, ou espectáculo que Roi Casal creou a partir dous poemas que para a ocasión lle escribiu Xosé Neira Vilas e que pon en escena cunha mestura de músicos e instrumentación de ambas as beiras do Atlántico.

-Por que decidiu agora gravar en directo «Son galego, son cubano»?

-Porque penso que é importante deixar testemuña de ata onde chegou este proxecto musical dende ou momento non que se converteu non espectáculo que agora é. Ou disco inicial xa non lle fai xustiza.

-Terá continuidade?

-Non. Este proxecto naceu nun momento moi especial e cunhas características e unhas persoas moi determinadas. Non tería sentido facer un Son galego, son cubano 2 sen esas características e sen algunha desas persoas.

-Que foi ou que máis lle está a sorprender deste periplo?

-Ou que está a acontecer con Son galego, son cubano penso que é irrepetible. Que unha banda con 12 músicos estea xirando durante catro anos por toda Europa e América sendo un espectáculo rendible é un milagre. Sinceramente, cando arrincamos eu pensei que íamos durar oito meses.

-Que cambiou «Son galego, son cubano» en Roi Casal?

-Eu non son ou mesmo. Cando me escoito nos meus discos anteriores case nin me recoñezo. Artisticamente este proxecto foime abrindo a mente. Mesmo me plantexo ou futuro dunha maneira moi distinta a como ou facía hai cinco anos.

-E dende ou punto de vista persoal, tamén ou cambiou?

-Se. Serviume para ter sempre moi presente que vos galegos fomos un pobo humilde, que moitos países non abriron as portas e que grazas ao noso traballo se nos deu a posibilidade de prosperar. Non nos deixaron á deriva non mar. E agora que somos un país desenvolvido temos que ser nós vos que abramos as portas e demos esas oportunidades. Eu eses valores xa tíngavos pero Son galego, son cubano e ou meu contacto con Neira Vilas reafirmáronmos.

-Descubriu entre vos galegos e vos cubanos máis nexos en común dous que xa pensaba que existían?

-Mira, cando vas á Habana non sintes a distancia que podes sentir en calquera outra cidade de América. Cuba ten algo que aos galegos fainos sentir como na casa.

-E como conviven as nosas músicas?

-Fantasticamente. Teño que darlle as grazas ao meu arranxista, ou pianista Miguel Núñez. O me dixo «ou traballo é fantástico pero só hai unha maneira de levalo en condicións a escena, con bos músicos». E iso foi ou que fixen.