O xefe dos Greco en Galicia: «O avó pode caducar, pero a terceira xeración dos Charlines está activa»»
AROUSA
«O narco galego benefíciase da súa tradición, da súa capacidade e a xeografía», di Emilio Rodríguez
16 ago 2018 . Actualizado ás 11:06 h.Emilio Rodríguez asumiu a xefatura dos Grupos de Resposta contra o Crime Organizado (Greco) en Galicia pouco despois de que Sito Miñanco caese en febreiro, no transcurso da operación Mito. Xa con anterioridade formara parque do equipo policial que máis cocaína interveu no século XXI. É, desde hai anos, un de azóutelos do narco galego. O traballo da súa xente foi fundamental na execución da operación Barranca Bermeja, que acaba de intervir 2,7 toneladas de material procedente de Colombia e enviado a prisión a doce individuos enfangados ata as trancas no negocio do lodo branco, ademais de imputar a Manuel Charlín e ao seu fillo Melchor pola súa pertenza a unha organización criminal. O policía valisoletano regresa de Las Palmas de Gran Canaria, onde supervisou a arribada do remolcador Titán III con todo o seu cargamento.
-Pese ao nome que se gañaron no negocio, parece que os Charlines desempeñaban un papel secundario no alixo.
-Si. É, con todo, un papel moi importante. Eles sempre actuaron así, como intermediarios cos seus contactos entre transportistas e provedores.
-Hanos puenteado.
-Máis ben é que os seus contactos non foron o suficientemente válidos para acometer o transporte. Para ben ou para mal, o nome Charlín é moi coñecido. Seguen tendo unha reputación.
-O que ocorreu soa a que o clan está en decadencia.
-Bo, a primeira e a segunda xeración están decadentes. Pero que o avó estea caduco non quere dicir que non haxa xeracións novas do clan moi activas. Marcos Vigo, que casou cunha neta de Charlín, protagonizou unha operación parecida a esta hai anos. Un dos fillos de José Luis está no cárcere por un laboratorio de heroína. E José Benito tamén ten xente en prisión por este motivo.
-Que hai de Melchor?
-É unha figura que dificultou as investigacións. Un home con moitos contactos, pero tamén moi coñecido.
-Dise que permanece á sombra do seu pai.
-Indubidablemente. Transmite o que decide o seu pai.
-Hai a quen lle sorprende que ambos teñan quedado en liberdade.
-É un tema máis xudicial que policial. Leste foi un traballo coordinado estreitamente co Xulgado de Instrución número 4 de Vigo e coa Fiscalía Antidroga. Nun momento determinado, e ante as circunstancias que rodean a estes suxeitos, decídese que non existe risco de fuga e que irán a xuízo. Non esquezamos que Charlín ten 85 anos. O importante é que encarceramos a doce individuos e os demais permanecen investigados, incluídos os Charlines, por pertenza a banda criminal. Meter no cárcere a alguén é complexo para un xuíz, teñen que darse circunstancias moi concretas.
-Entre os detidos figuran fillos, esposas e parentes dos narcotraficantes. É leste un negocio familiar?
-Digamos que se transmite. É un negocio de contactos, non de vocación. Moitas veces herdan os contactos de pais a fillos, mantéñense, e esta é a forma na que, á fin e ao cabo, conseguen desenvolver as operacións. O caso de Jacinto Santos Viñas é evidente. É o eixo que une ao grupo transportista co provedor. O seu papel é clave, todos pasan por el, e usa á súa muller e ao seu fillo por seguridade, para evitar figurar directamente. Estamos a falar de narcotransportistas.
-Esta é outra das cuestións centrais. En lugar das clásicas redes jerarquizadas, estamos ante grupos especializados que se asocian puntualmente.
-Iso é. O galego é único niso a nivel mundial, na organización da súa loxística. O narco galego benefíciase da súa historia, da súa tradición, da xeografía e da súa capacidade. E no tema do transporte é coma se estivésemos ante varios directores de orquestra, cada un cun papel claro e interrelacionado. Xa que logo, non é unha organización como a de Sito, cunha figura clave á que todos obedecen e contrólao todo. Non. Aquí están subdivididos, rodéanse de moita seguridade e manteñen poucos contactos entre eles. Os xustos e sempre persoais.
-Tan doado resúltalle ao narco galego tender lazos con Colombia?
-É cuestión de contactos e tradición, de cuestións herdadas, como falabamos antes. Neste caso está por aclarar se a Mario Otero, que tamén é clave, mándanlle o contacto do holandés Paul Wouter desde Colombia ou se, á inversa, chegan a Colombia desde Paul Wouter. En todo caso, o galego, onde está seguro, é da Canda para arriba. Pode facer viaxes e enviar a secundarios, pero onde controla é en Galicia, en Madrid ou en Andalucía, sempre como narcotransportista.
-Cobrando unha parte da mercancía polo seu traballo, non?
-Cobran en mercancía porque lle proporciona fiabilidade á operación. Se o que che xogas é unha parte da mercancía, preocuparasche o primeiro por que non se perda. En porcentaxes distintas, en función do papel de cada un e do seu nivel de implicación. Este é un negocio que está pechado en canto sae o barco.
-Ante estas novas organizacións, debe enfrontarse a policía con novas estruturas?
-Fai quince anos xa que a Policía Nacional interpretou claramente que necesitabamos grupos especializados en narcotráfico e en branqueo. Por iso están a dar tan bos resultados. En Galicia estamos a funcionar como un muro de contención enorme, que obriga aos narcos a buscar outras rutas. Aquí hai contactos e infraestrutura, pero están a empezar a comprobar que Galicia non é un sitio seguro para meter cocaína. É así como países que eran secundarios neste negocio agora son fundamentais.
-Por exemplo?
-Holanda ou Bélxica. En España estámosnolo/estámonolo tomando moito máis en serio que no resto de Europa, onde interpretan mal o problema da droga. Pensan que é por aquí por onde entra porque se comisa moito. Pero o que sucede en realidade é que se comisa moito porque se investiga moito e moi ben.
«Esta operación é importantísima porque vincula aos tres subgrupos que actúan nun alixo»
A operación Barranca Bermeja, subliña o xefe de Greco en Galicia, non é unha máis.
-Polo número de detidos e a cantidade de cocaína incautada, diríase que é unha das máis importantes dos últimos anos.
-É importantísima porque fomos capaces de relacionar aos provedores, ao barco abastecedor e ao barco que ía recoller a mercancía. Vinculamos aos tres subgrupos que actúan nun alixo, e iso é algo moi difícil, moi complexo. O volume de cocaína é importante e hai xente histórica, cuxo poder económico é incalculable.
-Dos galegos?
-Non só dos galegos. Aquí o potencial económico tíñao Mario Otero [o hostaleiro detido en Boiro ], pero é mínimo comparado co do holandés Paul Wouter. Otero pon a estrutura, pero non pode financiar a mercancía. Case seguro cobraría unha parte e financiaría esa parte. Pero quen fai a operación e achega o capital e os contactos en Sudamérica é Wouter. O holandés, que é oriúndo de Surinam, movía os fíos desde Marbella. Son as dúas figuras crave xunto a Jacinto Santos, que ten unha débeda coa xustiza de ao redor de vinte anos e caeu con remolcadores dúas veces, con penas importantísimas.
-Mario Otero...
-Controlábao todo. Os contactos directos con Wouter, que por así dicilo era o provedor. Tamén indirectamente, a través dos galegos, chega ao Titán III. E controla directamente o Sempre Cacharelos, o pesqueiro que ía recoller a droga.
-Esta xente non para.
-Non, non para. E case sempre é a mesma xente, ademais. Seguimos tendo grupos especializados, con operacións importantes. Non moitas, porque son complexas. Neste caso estamos a falar de ano e medio de traballo. Pero van seguir traballando mentres sexa rendible o negocio.
-E o é.
-A demanda en Europa é impresionante e existe un cúmulo de factores nos países de orixe que nos fan pensar nunha constante produción de grandes cantidades de cocaína. As políticas de eliminación de plantacións que cambian ou se abandonan, a situación de Colombia ou a de Surinam... Pero sobre todo é importante ter presente que mentres haxa demanda a oferta vai continuar producíndose. Iso si, non hai vacas sacras. Tardaremos tempo, pero o que anda na movida sabe que vai caer, antes ou despois.
